Gezinshuis Grip verrijst in Bleiswijk
Bleiswijk - Joeri Greeve en Sophie van der Graaf zijn al een aardig eind op weg met de realisatie van hun gezinshuis. Als alles naar wens verloopt zal Gezinshuis Grip in de maand september worden geopend. Ze bieden vanaf dat moment een veilig en warm thuis aan vier kinderen die om uiteenlopende redenen niet meer thuis kunnen wonen.
Trees Borkus-Henskens
“We wonen sinds 2010 in Bleiswijk en hebben zelf drie kinderen. In 2017 vonden we dit huis aan de Kerkstraat; een leuk huis met mogelijkheden om ook andere kinderen een thuis te bieden.” Op dit moment wordt er flink verbouwd aan het huis. Er komt een stuk aan de achterzijde bij waarin de kinderen hun eigen ouders, familie of andere mensen uit hun netwerk kunnen ontvangen. In alle rust en in een ‘eigen’ huis. Beide delen van het huis kunnen gescheiden gehouden worden als dat wenselijk is; ook bij heftig gedrag.
Wens
Joeri werkte in de verstandelijk gehandicaptenzorg en rolde 15 jaar geleden de jeugdhulpverlening in. Sophie werkte tien jaar als journalist bij de radio en was daarnaast vrijwilliger in de psychiatrie. Ze ging Verpleegkunde studeren, gevolgd door een opleiding verpleegkundig specialist GGZ. Toen Joeri en Sophie elkaar leerden kennen sprak het werk in de zorg hen beiden aan. ”Al jaren geleden spraken we naar elkaar uit een droom te hebben. Een gedeelde droom. In 2009 oriënteerden we ons al om te zien wat de mogelijkheden waren voor een gezinshuis en kwamen toen uit bij de organisatie Gezinshuis. Nederland telt ongeveer duizend gezinshuizen met in totaal ruim drieduizend inhuisplaatsingen. In een gezinshuis moet tenminste één van de pleegouders een achtergrond in de jeugdzorg hebben en beschikken over een relevante opleiding, een SKJ-registratie, een geldige VOG en het keurmerk Gezinshuizen.
Kinderen die door een bepaalde problematiek niet terecht kunnen in een pleeggezin worden geplaatst in een gezinshuis waar ze mogen blijven tot ze 21 worden. De pleegouders zijn professionele opvoeders die geborgenheid en begeleiding bieden in samenwerking met partijen als gedragsexperts, GGD en jeugdzorg om kwaliteit te waarborgen. Een gezinshuis is formeel geen pleeggezin en geen woongroep.” Sophie blijft Kerndocent Verpleegkunde bij de Hogeschool Rotterdam. Joeri heeft zijn baan buitenshuis voor een belangrijk deel verruild voor die van huisvader en begeleider van de kinderen. “Dat is de kracht van een gezinshuis; er is altijd iemand in huis voor de kinderen. Je bent er als ouder bij in het normale gezinsleven van de kinderen.” Daarnaast kunnen Joeri en Sophie altijd rekenen op professionele hulp van de organisatie Gezinshuizen en mocht het met een van de kinderen niet lukken dan is er als dat nodig mocht blijken te zijn een andere plek beschikbaar.
Stabiel
Alle kinderen die in het gezinshuis komen wonen hebben een rugzakje. “We zijn nu bezig met het kijken naar een match waarbij de vraag centraal staat ‘wat past bij ons en ons gezin met drie kinderen in de leeftijd van 17, 10 en 8’. We maken een keuze en kijken vervolgens hoe het gaat en of we een klick hebben met elkaar. De achterliggende periode is heel intensief geweest. Onze kinderen mogen niet lijden onder ons idealisme en daarom hebben we als gezin lange gesprekken gevoerd. We houden ze goed in het oog. Vervolgens wachtte de ingrijpende verbouwing, de coronatijd en het beginnen als eigen ondernemer. We kijken er naar uit dat we voorbereidende fase kunnen afsluiten en de dagelijkse gang kunnen oppakken van het gezin. Daar hoort natuurlijk ook bij dat we kijken waar de kinderen naar school kunnen. Passend onderwijs in de eigen buurt waar ze al naar school gingen of hier in de buurt.”
Centraal
Elk kind dat in het gezinshuis komt wonen moet stabiel genoeg zijn om in een gezinssituatie te passen. “De ouders en familie van de kinderen blijven bij de kinderen betrokken; wij zijn opvoeders en geen ouders van hen. Centraal staat dan ook altijd bij elk kind de vraag ‘Wie gaat jou – het liefst in je eigen netwerk - helpen bij je probleem’. Die mensen uit het eigen netwerk heeft het kind nodig. We werken volgens een vernieuwende aanpak in de jeugdzorg; de JIM methode die staat voor Jouw Ingebrachte Mentor (familie, een trainer, een schoolleider). Met als doel; als we het afsluiten kun je het dan zelf? Met de mentor op de achtergrond.”
De droom
De droom van Joeri en Sophie krijgt steeds meer vorm. In 2019 ging het ineens hard, het werd met de maand concreter en ineens was de eerste officiële stap gezet; de handtekening onder de financiering van de verbouwing. Het ging niet zonder slag of stoot en twijfels, maar een droom is er om waar te maken. Zij hadden en hebben een doel voor ogen en gaan er voor de volle 100% voor. Een doel waarbij zij zich gesteund voelen door een heleboel vrienden om hen heen. Die weten: “Zij gaan een thuis creëren voor vier kinderen. Een thuis met warmte, duidelijkheid, structuur en vooral veiligheid. Deze kinderen weten het nog niet, maar zij krijgen twee fantastische verzorgers. Verzorgers met humor, creativiteit, no nonsens mentaliteit, kennis en kunde en vooral een heel groot hart. Een groot hart met veel liefde waar deze kinderen, voorzichtig, van mee gaan profiteren. Het wordt een huis vol herrie en gezelligheid. Met hun hulp en ondersteuning leren zij op een andere manier naar de toekomst te kijken, ze krijgen weer perspectief en ruimte in hun hoofd om nieuwe dingen te leren.”