‘Normaliseren’, wat is dat nou weer?
We komen in deze Heraut-rubriek nog even terug op ons artikel van 24 januari jl. Toen vroegen we aandacht voor het snel stijgende aantal jongeren voor wie een beroep wordt gedaan op professionele jeugdhulp. Omdat zij te maken krijgen met (psychische) problemen waar opvoeders geen raad mee weten.
We legden uit dat in de Jeugdwet uit 2015 veel jeugdzorgtaken zijn neergelegd bij de gemeente. Naast de zorg en hulp die kinderen en jongeren uit hun directe omgeving krijgen, kan de gemeente een verwijzing ‘individueel maatwerk’ afgeven wanneer er specialistische hulp nodig is. Van die mogelijkheid wordt steeds meer gebruik gemaakt. In Lansingerland krijgt één op de twaalf jeugdigen nu professionele jeugdzorg, drie keer zoveel als een paar jaar geleden. Een toename die we overigens in het hele land zien. Dat leidt tot de vraag: ‘Wat is er aan de hand?’. En dáár is de laatste tijd de term ‘normaliseren’ steeds vaker te horen. Maar waar hebben we het dan over?
Dat goede jeugdzorg belangrijk is zal niemand betwisten. Maar ‘de jeugdzorg’ is er niet om elk probleem dat opvoeders tegenkomen op te lossen en er van alles voor te regelen. Dat kost niet alleen veel geld, maar zorgt ook voor onnodig lange wachtlijsten. Waardoor noodzakelijke hulp van beroepskrachten vaak te lang niet beschikbaar is.
We noemden in ons vorige artikel al enkele oorzaken van de stijging van het aantal hulpvragen. Zoals de ervaren prestatiedruk in het onderwijs, waar jongeren soms het gevoel krijgen niet ‘goed genoeg’ te zijn. Gewoon omdat ze wat meer tijd nodig hebben om nieuwe dingen te leren dan klasgenootjes. Of omdat ze denken niet te kunnen voldoen aan wat er op internet en sociale media van ze wordt gevraagd en wat ze ‘niet mogen missen’. Het maakt jongeren steeds vaker ongelukkig en opvoeders doen eerder een beroep op professionele jeugdzorg.
Wees voorzichtig met het opplakken van etiketten. Leg de lat niet altijd zo hoog. Probeer wat meer te varen op je eigen kracht en inzicht. En bedenk: opvoeden is geen privéproject. Er zijn soms ook vrienden, familie, buren, leerkrachten die kunnen helpen als je vragen hebt over de opvoeding van je kind. Dat lijkt misschien ‘gemakkelijker gezegd dan gedaan’. We realiseren ons best dat er soms wat ondersteuning nodig is om je kind, als het even wat minder goed gaat, vooruit te helpen.
De Adviesraad Sociaal Domein van Lansingerland, die het college van burgemeester en wethouders gevraagd en ongevraagd adviseert over sociale aangelegenheden, zal zich de komende tijd verdiepen in het ‘normaliseren’ van de zorg voor kinderen en jongeren. We zullen er daarom in deze rubriek nog vaker op terugkomen.
Adviesraad Sociaal Domein Lansingerland
Henny Strooij
www.asd-lansingerland.nl