Wanneer Len praat, gaat het maar over één ding...
Juf Lenneke Schippers (89) bezoekt haar grote liefde: De Klimophoeve
Bleiswijk - Lenneke Schippers is misschien niet de beroemdste inwoner van Bleiswijk. In de dorpskern is zij in elk geval wél de meest populaire kleuterjuf. Zij was 23 jaar toen zij in 1956 begon met lesgeven aan zestig kleuters in een bouwval aan de Hoefweg. Na haar vertrek in 1994 van wat toen inmiddels de katholiek basisschool De Klimophoeve was, en vooral vanaf het moment waarop zij begon te dementeren, ging het bij juffrouw Len maar over één ding: de school waar zij ooit werkte. Woensdag 25 mei keerde zij voor even terug bij De Klimophoeve.
Arie van Driel
Na haar vertrek kon zij de school niet loslaten. Zo ging zij regelmatig even langs om de plantjes water te geven of een praatje te maken met oud-collega´s en leerlingen die bij haar in een van de eerste klassen hadden gezeten. Of beiden met wat dan ook te helpen. Eenmaal dement kwam het daar voor de nu 89-jarige Len niet meer van. Door haar dementie woont Lenneke sinds december 2020 bij Laurens De Tuinen. Elke dag, zeg maar tussen het opstaan en naar bed gaan, vermaakt zij de medewerkers met verhalen en anekdotes die haar loopbaan als juf zo levendig en bloemrijk maakten. Wellicht zijn die hier en daar wat uitbundiger aangezet dan de werkelijkheid was, niemand van het personeel die zich daaraan stoort. Integendeel. Hun enthousiasme neemt alleen maar toe.
Liefde
De passie van Lenneke voor haar oude school bracht twee medewerkers van Laurens De Tuinen, Mandy Meijster en Anne Berkemeier, op het idee een soort van ´terug in de tijd´ voor haar te organiseren.
Anne: "Len praat altijd met zoveel liefde over haar oude school en het lesgeven aan kinderen, dus vonden wij dat wij daar iets mee moesten doen."
Het plan van Anne en Mandy werd vervolgens door schooldirecteur Arthur Mandos met plezier omhelsd. "Toen ik hier twintig jaar geleden begon, was Len al weg. Ik was echter nog niet binnen of ik wist al dat zij leefde voor het onderwijs."
Dus bezocht Lenneke uitgerekend op ´juffen en meesters dag´ - het onderwijzend personeel viert die dag collectief hun verjaardag op de school - samen met haar man Cor De Klimophoeve. In de week dat het oorspronkelijke kerkschooltje 145 jaar oud werd.
Als vanzelfsprekend wordt Len door schooldirecteur Arthur ontvangen op dat deel van het schoolplein dat naar haar is vernoemd. Ondanks het naambord aan de muur kan zij zich dat niet herinneren. Al kan het ook zo zijn dat zij net even te veel door leerling Adam wordt afgeleid. De leerling, verkleed als aardbei, herkent in haar zijn buurvrouw. Terwijl zij toch echt in De Tuinen woont.
Eenmaal in het gebouw valt het haar op dat er zo het nodige is veranderd. Zo zoekt zij tevergeefs naar het gordijn dat in haar begin jaren één ruimte in twee lokalen opdeelde.
Len: "Dan deed die juf achter het gordijn hetzelfde wat ik met de klas deed. Dan hoorde je een eender geluid en hadden wij geen last van elkaar." En, na een korte stilte: "Het is misschien maar goed dat ik ben gestopt. Het is hier zo veranderd en mooi geworden."
Sinterklaas
Na de rondleiding, eenmaal aan de koffie en feestgebak, en wanneer Anne erover begint, herinnert Len zich plots dat er een stukje schoolplein naar haar is vernoemd. "Ja. Dat weet ook wel." Om vervolgens terug te vallen in een onsamenhangend verhaaltje of een kleine anekdote met een vet vraagteken: "Weet je hoe ik Cor heb leren kennen? Nee? Hij was Sinterklaas. Ik was Zwarte Piet."
Cor speelde nooit voor Sint, zoals zij zich nooit zwart liet schminken. Maar als Len het zegt en dat ook nog eens stellig volhoudt, dan is het gewoon zo.