Gezegend vanaf de F1 in Zandvoort
Noem het maar een van mijn ‘guilty pleasures’. Ik ben een liefhebber van Formule 1. Niet in die mate dat ik er een speciaal abonnement voor neem. Maar graag kijk ik een samenvatting of volg het nieuws over de ultieme autoraceklasse. Zo ook vorige week rond de Formule 1 race in Zandvoort. O ja, ik weet dat de schadelijke uitstoot niet best is en de commerciële belangen de boventoon voeren. En ik leef mee met de zandhagedis die het toch al zo moeilijk had. En de opeengehoopte mensenmassa’s in de straten van Zandvoort verbaasden ook mij. Maar van deze op het scherpst uitgevochten strijd tussen coureurs en teams kan het jongetje in mij niet anders dan genieten.
Na vorige zondag is mijn enthousiasme zelfs nog groter. De verantwoordelijke heet niet Max, hoe mooi ook ik zijn overwinning vond. Het was Jan Lammers, aanjager en promoter van het project, die ik op tv zag praten over hoe geweldig het allemaal was. En…, hij deed dat in mijn taal. Domineestaal. Kerktaal of Bijbeltaal, zo u wilt. Wat waren we ‘gezegend’ met het weer. En ‘gezegend’ met dit publiek. Natuurlijk ook ‘gezegend’ met de prestaties van Max. Alsof hij wist dat ik meekeek, klonk aan het einde van het interview nog een vierde ‘gezegend’.
Is het beroepsdeformatie dat zoiets bij mij blijft haken? Het zal best, maar dan nog… Mag ik het mooi vinden, zo’n vierwerf ‘gezegend’ vanaf dit heiligdom van de sport? En is het gek me af te vragen of de woordkeuze van deze sportief directeur toch ook een binnenkant verraadt? Jan Lammers noemde zichzelf in hetzelfde interview een Zandvoorter, maar net als ik werd hij geboren in het Veluwse Ede. Vlak bij de kerk waar ik zelf als kind naartoe ging. Waar elke zondag de klokken luidden en woorden van zegen klonken. Gezegend werden we, in de zin die de werkwoordsvorm uitdrukt. Immers, als je het woord goed proeft, hoort er een onderwerp bij. Gezegend word je niet in het luchtledige. Daar hoort een persoon bij van wie we de zegen verwachten of ontvangen.
Zoals met meer woorden in onze taal, lijdt ook het begrip ‘gezegend’ aan inflatie. Maar wie het op de tong neemt of ter harte neemt, wordt door vorm en inhoud uitgenodigd om verder te denken. Waar dat toe leidt? Misschien komen we wel uit bij die ene Persoon met een hoofdletter: God dus. En als ik – dikwijls ook zoekend en tastend op mijn eigen geloofsweg – één ding goed heb begrepen is het toch dit: Hij doet niets liever dan mensen zegenen. Jan Lammers, de miljoenen F1-liefhebbers, en ons allemaal!
Ds. Wim de Bruin
Dorpskerk Bleiswijk