Het blijspel 'Waar Abraham de mosterd haalt', bracht hen voor altijd bij elkaar
Berkel en Rodenrijs - Het was in 1950. Zit je op een verjaardag bij een van de zussen van jouw vriendin, merk je dat er een leuke jongen steeds bij je in de buurt wil zitten. Dat overkwam Tiny Heezen-van Balkom (88) als jonge meid. Met diezelfde jongen, Jan Heezen (90) trouwde ze op 6 september 1956 en maandag 6 september 2021 kwam burgemeester Pieter van de Stadt het echtpaar feliciteren, blij dat hij hen beide weer zag, want vijf jaar geleden bezocht hij hen ook toen ze 60 jaar waren getrouwd!
John Hofman
Het 65-jarig huwelijksfeest werd zondag 5 september met kinderen, klein- en achterkleinkinderen gevierd met een heerlijk en vooral gezellig etentje en uitgerekend na afloop is Jan, toen ze al weer thuis waren, gevallen toen hij naar bed wilde gaan. Gelukkig viel alles mee, behoudens wat (schaaf-)wonden aan het gezicht, maar geschrokken waren ze wel, als ook zijn drie zoons, schoondochters, zeven kleinkinderen en twee achterkleinkinderen. Tijdens ons gesprek blijkt mevrouw Heezen over een perfect geheugen te beschikken. “Beter dan dat van ons allemaal”, zegt haar schoondochter, terwijl ze koffie inschenkt. Tiny vertelt: “Na die bewuste verjaardag vroeg ik aan mijn vader of ik mee mocht naar een toneelavond in Rotterdam waar het blijspel, hoe verzin je het 'Waar Abraham de mosterd haalt’ werd opgevoerd. Tja, en daarna zijn we voor altijd bij elkaar gebleven. Ik werkte toen in het winkeltje van Van der Burg naast de katholieke kerk. De vader van Mieke van der Burg die later de boekhandel in de Kerkstraat runde waar nu Van Atten in zit. Hij verkocht daar allerlei religieuze artikelen, maar ook tabakswaren”. Tiny heeft altijd gewerkt tot aan haar huwelijk. “Onder meer bij de familie Wennekes in Rotterdam, de baas van een distilleerderij. Hele rijke mensen, maar ook heel gewoon. Behalve ik, werkten er nog drie of vier meisjes. Ik deed de boodschappen en kookte eten voor het gezin”. Jan, lachend: “Daarom kan ze zo goed koken!”. Zoals gezegd trouwde het paar in september 1956.
Kerkkoor
Als jonge knul stond Jan ’s morgens al om zes uur op om, voordat hij naar school ging, eerst een aantal geiten te melken bij een boer. Jan werkte later vele jaren bij de Gekro, een bedrijf dat kadavers ophaalde bij de boeren. Hij was daar vrachtwagenchauffeur en haalde onder meer visafval op bij winkels en restaurants. Aan de stank was hij al snel gewend. “Ik heb het daar eigenlijk het meest naar mijn zin gehad”, zegt hij. Tevens was hij heftruckchauffeur bij de toenmalige palletfabriek van Hordijk aan de Rodenrijseweg, waar hij soms bij 16 graden vorst op die heftruck zat. Na nog enige tijd als chauffeur in de wegenbouw te hebben gewerkt, solliciteerde hij bij de Buitendienst van de gemeente Berkel en Rodenrijs, waar hij uit zestig sollicitanten werd gekozen! Tien jaar heeft hij daar gewerkt, voornamelijk op de veegwagen die de straten schoon hield. “Ik was inmiddels al vijftig jaar en mocht er op mijn zestigste uit”. Ook daar heeft hij een leuke tijd gekend met zijn collega’s. Op de woensdagavond moest hij na de wekelijkse markt, de Kerkstraat en omgeving schoon vegen. Nog tijd gehad voor een hobby Jan? “Ja, ik zing al drie en tachtig jaar van mijn leven in kerkkoren van de R.K.-kerk aan de Noordeindseweg en nog steeds sla ik geen week over. Tiny: ”Ik denk dat hij in die jaren slechts twee keer heeft verzuimd!”. De leeftijden laten het helaas niet meer toe, maar het echtpaar heeft vele malen met de Fietsvierdaagse mee gedaan en met fietstochten van de Personeelsvereniging van de gemeente. Op aandringen van de kinderen heeft mevrouw nu wat hulp in de huishouding, maar het liefst zou ze alles zelf nog willen doen. “Ik wil niet afhankelijk zijn begrijp je, maar ik heb me er maar bij neergelegd”. Blij waren ze in ieder geval met het bezoek van burgemeester van de Stadt, die een heel ongedwongen, gezellig gesprek had met de twee. Namens de gemeente Lansingerland overhandigde hij een prachtig boeket bloemen plus een mooi beeldje, gemaakt door kunstenares Corrie Ammerlaan.