Horeca weer open
Berkel en Rodenrijs - We mogen ons gelukkig prijzen dat de horeca de terrassen en nu ook deuren weer heeft kunnen openen. Ook Gerrit de Boer is er blij mee. Een aantal weken geleden vertelde hij in De Heraut over zijn gang naar de sportschool en deze week neemt hij u, lezer van deze krant, mee naar het Vierkantje.
Gerrit de Boer
"Wie had kunnen bevroeden dat uw columnist na een lange periodieke onthouding weer zijn opwachting kon maken in het Vierkantje. Ik had al een voorproefje gehad toen bij de gratie van de Minister-President de terrassen weer op anderhalve meter open mochten. Een café bestaat echter uit meer dan een terras. Vanaf het terras werd mij slechts een blik gegund op een donker gat, waarachter zich het interieur bevond dat ooit het kloppend hart van het café was doch vooralsnog als een ‘no go area’ had te gelden. Het was al een hele vooruitgang. Immers voordien was het plein voor het Vierkantje een kale vlakte, die slechts herinnerde aan de tijd dat geluk heel gewoon was. Als herinnering eraan stonden verspreid enkele plantenbakken, die dienden als door de patrouillerende boa’s gedoogde geïmproviseerde zitplaats. Een schapenvacht was het enige comfort dat werd geboden. Iedere woensdag en zaterdag werd door de staf van het Vierkantje de gelegenheid geboden onder die erbarmelijke omstandigheden een non-alcoholische versnapering te nuttigen. Door onverhoeds uit het niets opduikende boa’s werd nauwlettend erop toegezien of met de maatregelen niet de hand werd gelicht hetgeen nog net niet zover ging dat de inhoud van de plastic bekertjes aan een nadere inspectie werd onderworpen op verdenking dat er zich drugs in bevonden. Ik behoorde tot de groep personen, die het Vierkantje trouw bleven en als een soort reddingsbrigade fungeerden. En eindelijk was toen als donderslag bij heldere hemel en eerder dan alom was verwacht het ‘moment suprème’ aangebroken dat gasten zich naar binnen mochten begeven. Mijn leven kent een aantal hoogtepunten, doch dit was er een van de buitencategorie. Ik had ernaar verlangd en kon er slechts van dromen. Ik was gewend mijn columns er te schrijven en dat had ik al die tijd moeten missen. Mijn inspiratie moest ik noodgedwongen elders opdoen.
Aankomst
Toen ik mij een dezer dagen onaangekondigd meldde bij de ingang van het Vierkantje, werd ik als een verloren zoon opgewacht door gastvrouw Patricia die mij spontaan een arm gaf en mij als een volleerde escort naar binnen loodste. Mijn bedje was gespreid. Het voelde alsof ik op mijn trouwdag naar het altaar werd geleid. Na binnenkomst werd ik overvallen door een gevoel van onmetelijke nostalgie. De serene stilte, die ik aantrof werd slechts doorbroken door het vertrouwde geluid van een zojuist geinstalleerde nieuwe koffiemachine, die mij pruttelend een welkom bereidde. Er was geen levend wezen te bekennen. Het vertrouwde en nog steeds herkenbare meubilair staarde mij verbouwereerd aan. Ik werd echter aanstonds herkend als iemand die eveneens tot het meubilair behoorde en in de armen gesloten. Het weer weerhield mensen er echter van naar binnen te gaan. Het terras daarentegen begon zich aardig te vullen met gasten die de horeca ook zo lang hadden moeten missen.
Rentree
Mijn rentree in mijn stamcafé was voor mij een bijzondere dag, die in de boeken wordt bijgeschreven als een bevrijding van een periode waarin de coronamaatregelen het leven tot stilstand brachten. Als geen ander werd ik doordrongen van het grote belang dat de horeca speelt in het leven van de doorsnee mens. Het ontdoet het leven van zijn scherpe kanten en brengt het terug tot overzichtelijke proporties, waarin de mens zich voelt als ware hij thuis doch is verlost van de lasten, die het aan huis gekluisterde bestaan kenmerken. Het is ook daarom dat de Engelsen hun ‘pub’ beschouwen als een ‘ home from home’. De mens wordt er ontdaan van zijn overtollige franje en mengt zich temidden van anderen, die hij als zijn gelijke beschouwt ongeacht maatschappelijke status en niet gehinderd door al dan niet ingebeelde pretenties. Het is te hopen dat de horeca de kracht hervindt hun gasten weer op hun wenken te kunnen bedienen tot meerdere eer en glorie van hen die haar zo hartstochtelijk hebben moeten ontberen."