De weg naar het pleegouderschap
Sjoukje weet één ding zeker en dat is dat ze moeder wil worden. Als zij in aanraking komt met pleegzorg, gaat haar hart sneller kloppen. De eerste stap is daarom snel gezet. In deze column neemt ze je mee op de weg om pleegmoeder te worden. Door een kijkje te geven in haar persoonlijke verhaal wil ze andere mensen inspireren om makkelijker de stap te zetten richting de pleegzorg.
Op woensdag 9 juni, was het zover. De eerste kennismaking. Ik was door omstandigheden later dan gepland maar hier was alle begrip voor. Ik werd warm onthaald en er volgde een fijn en open gesprek.
De eerste vraag was of er grote events op de planning staan zoals een verhuizing. Het kan zijn dat het dan verstandig is om de aanmelding te verschuiven omdat dit op alle partijen impact heeft. Nu is dat bij mij niet het geval maar het is wel goed om hierover na te denken voor je eraan begint.
Tevens is belangrijk om te weten hoe je leefsituatie is en waar je netwerk uit bestaat in verband met eventuele opvang.
Daar er ook vragen van vertrouwelijke aard gesteld worden, kies ik ervoor om hier niet verder uitgebreid op in te gaan. Goed om te weten is dat als je de stap wilt nemen je bereid moet zijn om open en eerlijk te zijn.
Eerder gaf ik aan dat het doorlopen van het traject vier tot zes maanden duurt. Dit betekent dat je dan de kennismaking, trainingen en huisbezoeken hebt gehad. Het betekent niet automatisch dat er dan de volgende dag een plaatsing is. Dit ligt genuanceerder. Er wordt naar aanleiding van de behoefte van het kind altijd naar de beste match gezocht. Dit kan heel snel gaan, maar het kan ook een half jaar duren. Nu ben ik van mening dat alles precies gaat zoals het moet gaan maar het is fijn dat het onder de aandacht gebracht wordt. Hierdoor worden de verwachtingen gemanaged en staan alle neuzen dezelfde kant op.
Nu volgt er papierwerk, een huisbezoek en een training. Volgende maand deel ik mijn ervaring met je of kijk intussen op www.sjoukjenees.com .
Sjoukje Nees