Pastoor Winfried Kuipers neemt afscheid
Berkel en Rodenrijs - Pastoor Winfried Kuipers herinnert zich nog heel goed toen hij naar Berkel en Rodenrijs kwam. “Het was een ijskoude winter en dan hebben we het over 1 januari 2010. Hij kwam van Krimpen aan den IJssel waar hij (bouw)pastoor was. “Die ervaring heb ik goed kunnen gebruiken bij de restauratie van de Onze-Lieve-Vrouw-Geboortekerk in Berkel en Rodenrijs”, zegt hij. Van de zes verschillende kerken van de Parochie Christus Koning die hij bedient, neemt hij nu afscheid. Zondag 19 juni namen de parochianen van de Pius X in het Rodenrijs als eerste afscheid van hun pastoor.
John Hofman
“De restauratie van het kerkgebouw aan de Noordeindseweg is naar volle tevredenheid verlopen. Ik voelde mij daarin gesteund door een aantal zeer bekwame mensen. Het kerkgebouw staat weer goed op zijn grondvesten en heeft een prachtig interieur gekregen.” Dat wil pastoor Kuipers als eerste gezegd hebben tijdens ons gesprek.
Pastoor/teamleider zijn van zes parochies is toch zeker een behoorlijke taak geweest?
“Inderdaad, maar ik heb het met veel plezier gedaan. Enig nadeel is dat je de kerkgangers niet allemaal persoonlijk kent. Dat ligt anders als je pastoor bent van één kerk in één dorp. Dan krijg je vanzelf met iedereen een bepaalde band en ken je de mensen.”
Hebt u destijds bewust gekozen om pastoor te worden?
“Ik heb altijd gezegd: Onze Lieve Heer heeft MIJ gekozen en ik weet dat hij dít van mij vroeg. Het was mijn levensbestemming, zo voelde ik dat.”
U heeft vooral iets met uitvaarten begrijp ik?
“Een rouwgesprek ligt mij gewoon goed. Het is een kwestie van goed kunnen luisteren en medeleven tonen. Ik vind het dankbaar werk en zeker waar het gaat om de nabestaanden te troosten. Een uitvaart is dan pas ‘mooi’, als je deze samen met de familie regelt. Dan merk je de hechte familieband die er is en als pastoor sta je dan dicht bij de mensen. Maar ik heb ook met heel veel plezier het jeugd- en jongerenwerk gedaan en de basisscholen bezocht om godsdienstles te geven. Wat ik ook erg leuk vond in mijn werk waren onder meer doopvieringen, familievieringen, Eerste Heilige Communievieringen, Jeugdkampen en fietstochten met jongeren.
Is er wat veranderd in uw werk in de afgelopen jaren?
"In de 40 jaar na mijn wijding zag ik de moraal achteruitgaan, om het even dichtbij huis te houden. Er was sprake van individualisering, privatisering en vreemdelingenhaat. Ik wilde graag de naastenliefde, de liefde voor elkaar, bevorderen. Ik zie een kerkgemeenschap als een familie. Je bent elkaars broeder en zuster. Ik zag dat de kerken leeg liepen en we moeten helaas constateren dat het nog steeds terugloopt. Daar staat echter tegenover dat dit doordeweeks weer wordt goed gemaakt, want dan dragen de vrijwilligers door allerlei activiteiten, verenigingen en koorzang hun steentje bij om mensen bij de geloofsgemeenschap betrokken te houden. Ik ben ervan overtuigd dat mensen nu bewuster geloven dan vroeger het geval was. Toen was het naar de kerk gaan min of meer een verplichting. Nu kiest men er wel of niet bewust voor. Ik constateer wel dat veel mensen vereenzamen, maar we hebben en krijgen wel de kans om elkaar te steunen. Zo is er veel aandacht voor de zieken. Zelf heb ik mij ook altijd ingezet voor asielzoekers.”
Wat is voor u belangrijk in het leven?
”Er zijn voor mij drie ‘geloofsbronnen’ van groot belang: Ten eerste: van huis uit ben ik zeer gelovig opgevoed. Mijn ouders waren ook actief in de kerk, maar hadden bovenal heel veel liefde voor hun kinderen. We vormden thuis een groot gezin met acht kinderen. Die ouders zijn in feite mijn eerste bron van geloof geweest. Ik heb dankzij hen als jongen een positief beeld gekregen van God. Ouders zie ik ook als ‘medewerkers’ van God.’
Een tweede bron is dat ik ben opgegroeid met liefde voor de natuur. Vanaf het begin van mijn leven heb ik bewondering voor het heelal, de zon, lucht en water gekregen. Prachtig, zoals alles in de natuur tot leven komt. Uit elk zaadje en eitje kan leven voortkomen. De natuur is een openbaring van God en God zelf is een geest die in de mens leeft. Het is de liefde en levenskracht die overal in zit. Je moet wel bewondering krijgen voor de natuur als je erbij stilstaat, daar ontkom je niet aan.
Een derde bron voor mijn geloof zijn de mensen die ik ontmoet. Ik ken verschillende mensen die een bijna doodservaring hebben gehad. Zij zagen allemaal een Licht dat warmte en liefde uitstraalde. Er is zeker leven na de dood.”
Hoe gaat u om met verdriet van mensen, want dat kwam en komt u regelmatig tegen?
"Ik ben als kind op school vaak gepest en dat ging door tot aan de middelbare school. Dan heb je het beslist niet gemakkelijk en het zorgt voor veel verdriet. Zelf ben ik als jongeman ook door een rouwproces gegaan, want ik heb mijn beide ouders vrij jong verloren. Ik was bijna 19 jaar oud. Ik heb toen veel gebeden of ze beter mochten worden, maar niet alle gebeden worden verhoord en dat moet je ook accepteren. Mijn oudste broer verongelukte op jonge leeftijd. Maar op de vraag ‘waarom?’ krijg je geen antwoord. Dat je dan gelooft dat er na de dood een ander, nieuw leven is, geeft troost. Het lijden op zich is een mysterie. Toen Jezus aan het kruis stierf, voelde Hij de band met God op dat moment ook niet meer. Als we het lijden doorstaan, krijg je meer begrip voor andere mensen die lijden. Een wereld zonder lijden zou alleen maar egoïsme kweken. Het lijden van de één wekt de naastenliefde en de hulpvaardigheid van anderen op. Door deze ervaringen kan ik goed met het lijden van parochianen omgaan en hen al luisterend bijstaan.”
Wanneer voelde u: “God is liefde” en: komt iedereen in de hemel?
“Eigenlijk al vanaf mijn 14e jaar. Op mijn 24e werd ik priester. Als mens mogen wij niet oordelen. Dat doet Hij. In de hemel kan er geen haat meer zijn. Wat de mogelijkheden zijn tot verzoening na dit leven kan ik niet beoordelen. Ik hou mij bezig met deze aarde. Wat er hierna komt zien we wel. De opdracht die ik heb gekregen wil ik in ieder geval uitvoeren, want dat is mijn doel in het leven. Ik ben niet bang voor het laatste oordeel, want ik ben zogezegd van goede wil. Ik probeer zo goed mogelijk te leven. In Nederland zijn we nog redelijk sociaal. We hebben een enorme vrijheid hier en hebben nog respect voor elkaar, al wordt dat helaas wel minder. In sommige landen is dat wel anders. Daar heerst een dictatuur, is veel criminaliteit, zijn er dagelijks vele moorden. We moeten blij zijn dat we hier mogen leven.
Valt het afscheid nemen van uw parochies u zwaar?
“Ja en nee. Ik neem niet voor het eerst afscheid van een parochie. In mijn vorige parochie had ik een wat sterkere band met de mensen omdat er maar één kerk was. Hier moest ik zes parochies dienen en dan zie je de mensen af en toe. Door de corona is dat het afgelopen jaar zelfs uit mijn handen geglipt. Ik vertrek naar Gouda en krijg daar ook weer een aantal parochies. Het is een uitdaging om ergens anders weer wat te gaan opbouwen. Ik ga wel bewust in Moordrecht wonen vanwege de sociale cohesie, die in een dorp toch anders is dan in een grote stad.”
Hebt u zelf de keuze gemaakt te vertrekken naar een andere gemeente?
“Op zich mag je aan het Bisdom laten weten als je weg wilt, maar deze keer is dat door de Bisschop aan mij gevraagd. Hoewel je mag weigeren heb ik bij zijn derde verzoek 'ja' gezegd. Ik kom ook weer wat dichter bij mijn geboortestreek, namelijk Bodegraven. Daar woont nog familie van mij.”
Is er straks nog tijd voor hobby’s?
“Daar maak ik tijd voor. Maandag is altijd mijn vrije dag. Ik doe aan tennis, zowel ‘gewoon’ als tafeltennis, fiets graag en ga de laatste jaren ook wel eens kajakken."
Wat staat u te wachten in uw nieuwe parochie?
“Ik heb vernomen dat het contact tussen parochies en scholen wat verloren gaat en mijn wens is om dat weer op te bouwen en te verstevigen. Bovendien spreekt de oecumene (eenheid in religie, red.) mij aan en vind ik het samenwerken met andere kerken heel belangrijk.”
Pastoor Kuipers neemt zaterdagavond 19 juni afscheid in de Pius X kerk in het Rodenrijs, zondag 20 juni in Bleiswijk, zaterdagavond 26 juni in Bergschenhoek en op 4 juli in de O.L.V.-Geboortekerk aan de Noordeindseweg 100 te Berkel en Rodenrijs in de viering van 11.00 uur, waarna gelegenheid is voor een persoonlijk afscheid.