´Kom hier. Krijg je een knuffel van me.´
'Thuis´ in de Week van de Poëzie
Berkel en Rodenrijs - Dat poëzie mensen raakt en ontroert werd eens te meer hoor- en zichtbaar tijdens de Week van de Poëzie. Dat het thema Thuis van de vorige week woensdag afgesloten gedichteneditie van 2024 daarbij een cruciale rol speelde, mag duidelijk zijn. Het weven van woorden vol herinneringen, weemoed en ongrijpbare gedachten tot gedichten, roept immer emoties op bij zowel maker als toehoorder. Tijdens de druk bezochte activiteiten van Oostland Poëzie ging dat als voor de hand liggend gepaard met tranen. Al viel er op de diverse locaties ook veel te lachen.
Arie van Driel
Dat poëzie mensen dichterbij elkaar brengt, werd tussen 25 en 31 januari andermaal geaccentueerd. En alle keren was gemis het ´lijdend voorwerp´ dat voor een emotionele verbinding tussen de deelnemers zorgde. Naast het maken van gedichten werd door hen verdriet en rouw gedeeld en samen verwerkt. Inclusief armen om de schouder en troostende woorden en daden. ´Ik ken je niet. Kom hier. Krijg je een knuffel van me´. Zo ook in bijvoorbeeld de huiskamers van Welzijn Lansingerland, Hergerborch en de Piuskerk.
Behoefte
Gemma van Etten, een van de dichters ter plekke: "Ik vind het persoonlijk altijd een mooie en vooral dankbare ervaring om voor senioren te mogen voordragen of een workshop te mogen geven. Ondanks dat de deelnemers aan mijn tafel in de Piuskerk niet allemaal mee wilden doen met het maken van gedichten, konden zij toch hun persoonlijke verhalen kwijt. Daar hadden zij blijkbaar meer behoefte aan. Dan moet dan kunnen, vind ik. En word ik voor hen een luisterend oor."
Taalhuis
Tijdens de workshop voor deelnemers aan het Taalhuis van Bibliotheek Oostland ademde een aantal gedichten de actualiteit. In de poëzie van de jarige Natasja, bijvoorbeeld. Samen met haar zoon vluchtte zij voor het oorlogsgeweld in Oekraïne. Haar echtgenoot bleef achter. Dat zij haar zoon meenam naar de les in poëzie had een reden. Hij mist zijn vader dermate dat zij hem feitelijk geen moment alleen kan laten. Bang als zij is dat hij....
Het gemis, verlangen, onzekerheid en angst vertaalde zij in behoorlijk Nederlands naar een gedicht. Aanvankelijk aarzelde zij om het voor te dragen. De moed eenmaal verzameld, deed zij dat toch. Daarna viel er in de zaal een serene stilte. Die niet veel later werd doorbroken door applaus en troostende opmerkingen van de overige deelnemers. Voor een aantal van hen was het verhaal Natasja herkenbaar.
Stimulans
Na afloop voelde bij de deelnemers, afkomstig uit verschillende continenten, de creatieve manier waarop de dichters van Oostland Poëzie hen in de Nederlandse taal hadden ingewijd, goed. Zo goed zelfs, dat zij om een vervolg vroegen. Bibliotheek Oostland ging daarin mee.
Meteen ook ontstond het idee om de gemaakte gedichten in de bibliotheek op te hangen. Als stimulans om ermee door te gaan. Bovendien wordt een aantal van hen uitgenodigd om later dit jaar tijdens de Open Cultuurdag in Berkel en Rodenrijs en het Cultuurfestival De Verbeelding in Pijnacker uit eigen werk voor te dragen.