Geboren & Getogen in Lansingerland
In de rubriek Geboren & Getogen in Lansingerland vertellen inwoners van onze gemeente een deel van hun levensverhaal aan Marloes Nuijten. Hun hele leven of een groot deel van hun leven wonen de geïnterviewden uit deze rubriek in Lansingerland. Variërend van 60 tot 100 jaar. Zij vertellen hoe ze hier opgroeiden, welke vriendschappen er ontstonden, maar ook delen ze verhalen over de liefde en eigen gezin. Deze week aflevering 20 met Johan Wietsma.
Ook een deel van je verhaal met Marloes Nuijten van Mijn Deelboek delen en jouw unieke verhaal op papier hebben? Mail naar marloes@mijndeelboek.nl of redactie@de-heraut.nl.
Door Marloes Nuijten
Na tal van verhuizingen voelt Johan zich voor het eerst echt thuis in Lansingerland
Geboren in Hoogezand (Hoogezand-Sappemeer) in Groningen en na heel wat verhuizingen terechtgekomen in Berkel en Rodenrijs: de plek waar het voor Johan Wietsma voelde als thuiskomen. Zijn verhaal begint in juli 1958.
In een flat in Hoogezand komt Johan als tweede kind van zijn ouders ter wereld. Boven hem zit broer Uulke. Met z’n vieren wonen ze in het oude gedeelte van Hoogezand. Daar weet Johan verder weinig van. Hij is net een jaar oud als het gezin naar een eengezinswoning in Sappemeer verhuist. Daar wordt broertje Jacob geboren.
Van Groningen naar Friesland
Johan heeft het naar zijn zin in Sappemeer. "Ik speelde met vriendjes uit de straat, stepte naar de school die op zo’n twee kilometer afstand was…" En dan komt weer de mededeling dat er een verhuizing aanstaande is. Deze keer naar een andere provincie: Friesland. "Mijn vader was onderwijzer en voor zijn werk verhuisden we naar Heerenveen. Dat ik mijn vriendjes moest achterlaten, vond ik niet zo leuk.”
Vijf jaar is Johan als hij met zijn ouders en broers neerstrijkt in Heerenveen. "Het was groter dan Sappemeer en er gebeurde meer. Ik groeide erin mee en had veel vriendjes in de straat.”
Van Friesland naar Overijssel
De flexibiliteit van Johan wordt flink op de proef gesteld. Na slechts vier jaar als Fries door het leven te gaan, verhuist het gezin wéér naar een andere provincie: Overijssel. "We verhuisden naar Zwolle. Mijn vader kreeg promotie: hij werd hoofdonderwijzer. Door een naamswijziging werd die functie later ‘directeur’ genoemd.”
Johan werd wat onzeker door de verhuizing. "Het was weer iets anders. Hoe lang blijven we hier nu?, vroeg ik mij af. Ik probeerde weer nieuwe vrienden te maken op school. Dat lukte een beetje.”
Van Overijssel naar Zeeland
De onzekerheid van Johan blijkt niet onterecht. "Na drie jaar gingen we naar Middelburg in Zeeland. Een uithoek van het land. Er was een totaal andere mentaliteit. Ik kwam op een hele andere middelbare school met een andere cultuur. Ik moest mij weer aanpassen aan mijn omgeving. De mensen waren wat stugger en ik had moeite om erbij te horen. Ik deed mijn best, maar bleef een buitenstaander.”
Ondanks dat, woont Johan uiteindelijk 22 jaar in Zeeland. "Ik was 15 jaar toen ik na schooltijd in een grote supermarkt in Middelburg ging werken. Het was mijn droom om een eigen winkel te hebben. Het liefst een muziekwinkel. Ik was 25 jaar toen ik een leegstaand pand zag. Ik heb mijn droom niet doorgezet; er kwam zoveel bij een eigen winkel kijken, dat ik dacht dat het mij alleen niet zou lukken.” Johan krijgt verschillende functies binnen de supermarkt en gaat tussendoor in militaire dienst.
Van Zeeland naar Bleiswijk
Op een busreis naar Oostenrijk leert Johan Ineke kennen. "Ze vertelde dat ze in Bleiswijk woonde en vroeg na de reis of ik naar haar in Bleiswijk kwam.” Op die uitnodiging gaat Johan in maart 1992 in. "Met de trein en bus kwam ik uit Zeeland op de Lijsterlaan in Bleiswijk aan. Het voelde als een wereldreis. Ik liep de Dorpsstraat in en het voelde als thuis. De omgeving paste bij mij, het straalde rust uit. En er was een hele andere mentaliteit dan de Zeeuwse: ik voelde een klik met de mensen.”
‘Het had zo moeten zijn’, was wat Ineke, die geboren was in het Zeeuwse Goes, regelmatig tegen Johan zei. De twee gingen samenwonen in een eengezinswoning in de Kastanjelaan in Bleiswijk. Ze trouwden op 18 februari 1994 in het gemeentehuis in de Dorpsstraat met aansluitend een feest in de Blauwe Reiger, de locatie waar nu restaurant De Beren is gevestigd.
Slechts één keer verhuisde het stel sindsdien nog. Geen andere provincie, geen stad, maar een dorp verderop: Berkel en Rodenrijs. Johan had zijn leven voor elkaar: hij genoot van het dorp, van zijn werk als postbode in Berkel en Rodenrijs, de mensen om hem heen en zijn grote liefde Ineke.
Amper twee maanden nadat Johan en Ineke hun intrek in hun Berkelse appartement namen, overleed Ineke aan de gevolgen van kanker. "We waren een twee-eenheid. Na tien maanden ziek te zijn geweest, overleed Ineke in het hospice in Bergschenhoek en werd begraven in Bleiswijk. Een grote klap. Ik leef nog steeds met de leegte.”
Voor altijd een Lansingerlander
Ondanks dat Ineke er niet meer is, is dit nog altijd de plek waar Johan zich thuis voelt. "Ik
heb de inwonersaantallen zien groeien, Lansingerland zien veranderen. Ik zie Lansingerland als een groene, sportieve en vriendelijke gemeente die toekomstgericht is. Dit was onze omgeving en blijft mijn omgeving.”
Velen in Berkel en Rodenrijs en Bleiswijk kennen Johan van onder andere het bezorgen van de post. Sinds 1995 werkt Johan voor 'de Post'; eerst bij het sorteercentrum in Terbregge en daarna als postbezorger in Pijnacker en Bleiswijk. De laatste twaalf jaar bezorgt Johan de post in Berkel en Rodenrijs. Na bijna 30 jaar trouwe dienst gaat hij in maart met pensioen.
Marloes Nuijten van Mijn Deelboek
Marloes (32) is een geboren en getogen Berkelse. De voormalig journaliste richtte in 2020 www.mijndeelboek.nl op. Met Mijn Deelboek, een systeem waarmee al vele boeken met de meest prachtige verhalen geschreven zijn, focus jij je volledig op het schrijven van je verhaal. Wij doen de rest. Zo maak jij een bijzondere reis door je verleden en weten je kinderen straks echt waar je vandaan komt en wat jou en daarmee ook hen heeft gevormd. Mijn Deelboek is vernieuwd! Kijk snel op: www.mijndeelboek.nl.