Geboren & Getogen in Lansingerland
In de rubriek Geboren & Getogen in Lansingerland vertellen inwoners van onze gemeente hun levensverhaal aan Marloes Nuijten. Hun hele leven of een groot deel van hun leven wonen de geïnterviewden uit deze rubriek in Lansingerland. Variërend van 50 tot 100 jaar. Zij vertellen hoe ze hier opgroeiden, welke vriendschappen er ontstonden, maar ook delen ze verhalen over de liefde en eigen gezin. Deze week aflevering 3 met Dorothea Virginia Russel.
Op onze oproep om uw verhaal met ons te delen hebben we een overweldigend aantal reacties ontvangen. Hartelijk dank daarvoor! Voorlopig hebben wij voldoende mooie verhalen.
Door Marloes Nuijten
Dorothea Virginia Russel is weer terug op het honk
Berkel en Rodenrijs - Dorothea Russel (59) groeide op aan de Rodenrijseweg en de Rozenoord in Berkel en Rodenrijs, maar zwierf uiteindelijk de hele wereld rond. Sinds twee jaar woont Dorothea weer in Berkel.
In het Sint Franciscusziekenhuis in Rotterdam kwam 59 jaar geleden de kleine Dorothea ter wereld. Samen met haar ouders, elf jaar oudere zus en acht jaar oudere broer woonde ze aan de Rodenrijseweg. "Om ons heen waren veel weilanden en kassen. Achter ons woonden tuinders: de familie Van Rijn. Zij hadden op hun terrein een grote speeltuin waar wij graag met alle buurtkinderen speelden.”
Bij een ander gezin wonen
Dorothea was net vijf jaar toen haar ouders scheidden. Door omstandigheden konden ze niet langer in het huis blijven. Toch bleef Dorothea nog een tijd aan de Rodenrijseweg wonen, maar dan in een ander huis, bij een andere familie. "Zowel mijn zus, broer als ik werden tijdelijk ondergebracht bij andere gezinnen. Ik kwam voor twee jaar te wonen bij de familie Engels.”
In de tussentijd zocht en vond de moeder van Dorothea werk én een huis. "We woonden eerst een paar maanden in de Sterrenwijk en betrokken daarna een nieuwbouwwoning aan de Rozenoord.” De Don Boscoschool werd de nieuwe school van Dorothea. "Daarvoor zat ik op de Evert Kuilemaschool. Het was geen noodzaak om van school te wisselen, maar ik wilde het graag omdat mijn vriendjes van de Rodenrijseweg er op zaten.”
Volgens Dorothea was het de ‘beste move ever’. "Er was van alles te doen. We mochten de burgemeester een keer interviewen en als we ideeën hadden over hoe we het schoolplein konden veranderen, dan werd dat ook gerealiseerd.” Iedere vrijdag kon Dorothea haar entertainende kant laten zien. "Ik stond graag met mijn gitaar op het podium. Ook danste ik en speelde toneel.”
Milo, een jongen uit de klas van Dorothea, kon haar wel waarderen. "Hij had een oogje op mij. Naderhand heeft hij mij dat weleens verteld. We waren een jaar of zeven, acht, en om indruk te maken sloeg hij met een slipper op mijn hoofd. Tja, als kind ben je op die leeftijd nog niet zo handig.”
Samen met beste vriendin Annette had Dorothea de grootste lol op school. Ze waren twee handen op één buik. Helaas scheidden hun wegen toen beiden naar een andere middelbare school gingen. "Ik was een goede leerling: het ging me makkelijk af en ik vond het allemaal leuk. Het klinkt misschien raar, maar rekenen en taal vond ik een eitje. Na de basisschool ging ik naar het Laurens College. Daar deed ik atheneum.”
De wijde wereld in
Hoe makkelijk het leren de voorgaande jaren Dorothea altijd afging, op de middelbare school was daar een stuk minder van te merken. "Het ging niet zo goed. Ik was een opstandige, moeilijke puber. De helft van de tijd kwam ik helemaal niet op school. Ik denk dat het te maken kan hebben met de gezinssituatie waaruit ik kom. Mijn ouders hadden nul interesse en kwamen nooit op school.”
Dorothea wilde de wijde wereld in. Met zeventien jaar ging ze van school, zonder diploma. "Mijn moeder zei dat ik dan wel aan het werk moest gaan. Ik ging bij de bloemenveiling werken in Rodenrijs en later in Bleiswijk. Ik bedacht steeds weer nieuwe functies voor mezelf. Was snel verveeld.”
Toch kwam er na anderhalf jaar een moment dat Dorothea het zat was en naar Griekenland vertrok. "Ik was er een paar keer op vakantie geweest. Ik heb twee handen, dus aan het werk zou ik sowieso kunnen.” Dorothea ging bloemen verkopen in een Griekse nachtclub.
Op Gambiaans avontuur
Na een jaar kwam Dorothea weer terug naar Berkel en Rodenrijs. Er was weinig werk en dus vertrok Dorothea weer. Een leuke vacature op een boot in Duitsland deed haar ertoe besluiten naar de oosterburen te verhuizen. Niet met succes. "De kapitein was regelmatig dronken. Het lukte hem nog om tegen de oever op de brede Rijn te varen…”
En wederom keerde Dorothea terug naar Berkel. Voormalig beste basisschool vriendin Annette was inmiddels verhuisd naar Nunspeet. Na een paar keer op visite te zijn geweest en Annette haar vroeg om ook in Nunspeet te komen wonen, ging Dorothea overstag. Dorothea vond een huis, werk én man. Na elf jaar samenwonen, ging de relatie over en even later kreeg Dorothea een relatie met de broer van de man van Annette. Toen ook die relatie na veertien jaar overging, vertrok Dorothea naar Epe en daarna naar Kapelle in Zeeland.
In de tussentijd had Dorothea de halve wereld gezien en vooral Gambia bleef haar bij. Samen met haar ondernemende broer bedacht ze een plan om er te kunnen wonen en werken. Ze besloten met z’n tweeën om vakantiehuizen aan toeristen te verhuren. "Ik verkocht alles wat ik in Nederland had. Mijn broer en ik hadden afgesproken dat ik eerst naar Gambia zou gaan en dat als hij met pensioen zou gaan, hij zou volgen.”
Nieuwe droom: boekenschrijfster worden
De verhuur van de vakantiehuizen liep goed. Ook kreeg Dorothea een relatie met een Gambiaanse man. Niks leek het geluk in de weg te staan. Totdat de broer van Dorothea ernstig ziek bleek. "Hij had endeldarmkanker en het was niet operabel. Vervolgens zaaide het uit naar zijn hoofd en lever.” Halsoverkop vloog Dorothea naar huis, waar ze uiteindelijk twee jaar voor haar broer heeft gezorgd, totdat hij overleed.
Sindsdien woont Dorothea weer in Berkel, in de Wilhelminastraat. Ze snijdt bloemen in een hortensiakwekerij op de A.H. Veweijweg én heeft een boek geschreven. Vanaf 3 september ligt haar boek over moordmysteries bij boekhandel Van Atten en Primera. "Dat is mijn nieuwste droom: boekenschrijfster worden! En in het buitenland wonen. Het liefst in Spanje.”
Marloes Nuijten van Mijn Deelboek
Marloes (31) is een geboren en getogen Berkelse. De voormalig journaliste richtte ruim twee jaar geleden www.mijndeelboek.nl op. Een vernieuwende, digitale manier om je verhalen tastbaar te maken met een boek. De wereld wordt steeds sneller, maar wanneer sta je nou echt bewust stil bij alles wat je meemaakt in je leven? Door een reis door je verleden besef je hoeveel je hebt meegemaakt en het geeft de (klein)kinderen een bijzondere inkijk in je leven.