Veertig jaar voetsporen vol passie en inzet
Jan Willem de Vries benoemd tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau
Bleiswijk - De ontroering tijdens het afscheidsfeest van glastuinbouwambassadeur Jan Willem de Vries zat ´m overduidelijk in de slotfase. Zijn benoeming door burgemeester Pieter van de Stadt tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau was voor hem zichtbaar een emotioneel dingetje. Toen hij even later kleindochter Floortje op de arm tilde en de volle zaal bedankte voor het afscheidscadeau, werd dat dingetje een ding.
Arie van Driel
Het afscheidscadeau na een veertig jaar omvattende lange en brede staat van dienst in de glastuinbouwsector, was een mooi geldbedrag dat door heel veel vrienden en relaties van De Vries bijeen was gebracht. Het bedrag komt ten goede aan Bartiméus, een organisatie die zich ´ontfermt´ over mensen met een visuele beperking. Zijn Floortje heeft albinisme. Oftewel een aangeboren erfelijke aandoening waarbij de aanmaak van pigment is verminderd. Met slechtziendheid tot gevolg.
Volgens zijn oud-collega´s was (is) De Vries een man die overal kansen zag (ziet). Zo ziet opa - een man met een ontwapende eerlijkheid - ook een kans én toekomstperspectief voor het meisje op zijn arm dat zichtbaar verlegen de vele op haar gerichte ogen over zich heen laat komen...
Loftuitingen
Terug naar het begin van een lange zit met louter loftuitingen onder tropische temperaturen, die als titel ´De voetsporen van Jan Willem´ meekreeg. De Vries vatte alle complimenten op zijn eigen wijze ("Ik praat zoals ik ben") samen: "Ik hoop dat ik vanavond nog kan zitten, na al die mooie woorden. Al had ik hier nu ook niet kunnen staan. Toen ik begon viel de glastuinbouw nog onder de overheid. Ik ben iemand die gewend is om aan te pakken. Wat niet echt klikte met hoe de ambtenaren er toen in stonden. Daardoor overwoog ik zelfs om ermee te stoppen. Maar de glastuinbouw de rug toekeren, ik kon het niet."
En stel dat in 1981 het pionieren in potplanten in Argentinië wél was gelukt, dan... Door contractbreuk en het uitbreken van de Falklandoorlog moesten hij en zijn vrouw Marga die droom noodgedwongen al na een jaar afbreken. Berooid keerden ze terug in Nederland. Maar JW zou JW niet zijn als hij niet de kansen zag om een succesvolle doorstart te maken. Dat lukte.
Voor zijn werkgever Wageningen University Research (unit glastuinbouw) in Bleiswijk gaf zijn passie en inzet in de afgelopen veertig jaar voor glastuinbouwonderzoek en vernieuwing binnen de sector, dan ook alle aanleiding om hem voor te dragen voor een koninklijke onderscheiding. Die kreeg hij donderdag 23 juni opgespeld van Van de Stadt. En ook de burgemeester kon niet om de belangrijke bijdrage van de nieuwe Officier in de Orde van Oranje-Nassau aan de zogenoemde Gouden Driehoek (een unieke samenwerking tussen onderzoek, bedrijfsleven en overheid), heen: "Daarin was hij de grote verbinder. Jan Willem ging zelfs verder dan wat er ambtshalve van hem werd verwacht. Als een ware ambassadeur van de glastuinbouw."
Club van 100
Tijdens ´De voetsporen van Jan Willem´ kwam de door hem opgerichte Club van 100 opvallend vaak ter sprake. Logisch. Dit innovatieve samenwerkingsverband, dat zich richt op bedrijven uit de toelevering binnen de glastuinbouw, is dankzij de inzet en het enthousiasme van de als onbegrensd gekenmerkte De Vries uitgegroeid tot een belangrijke speler in het verduurzamen van de tuinbouw.
En dan, op de drempel van zijn pensionering, zet de ontroering bij De Vries een tandje bij: "Het bezoek van Máxima aan deze locatie was voor mij het hoogtepunt. Maar er is ook een dieptepunt. De dood van Daniël, die toen ik nog in Aalsmeer werkte, onder mijn handen stierf. ´s Nachts wil Daniël nog wel eens door mijn hoofd spoken..."