Pieter en Joke Groen – Span al zestig jaar bij elkaar:
“Ik zag haar onder de lantaarnpaal staan en was gelijk helemaal weg van haar”
Bleiswijk - “Een vriend van mij had destijds een relatie gekregen met de zus van Joke en hij wees mij er op dat zijn vriendin ‘nog een leuke zus had’. Is dat niks voor jou?, vroeg hij. Inmiddels is Pieter zestig jaar met haar getrouwd, dus hij is zijn vriend nog steeds dankbaar. Burgemeester Pieter van de Stadt kwam het echtpaar persoonlijk feliciteren. Het wordt inmiddels bijna een vast onderdeel in zijn agenda, gezien de vele echtparen die hij de laatste tijd bezoekt! Hij doet het echter met veel plezier.
John Hofman
“Toen mijn vriend dat vertelde, heb ik een brief geschreven aan Joke, nadat hij mij enkele foto’s van haar liet zien. Nou zeggen foto’s niet alles natuurlijk, maar ik was wel nieuwsgierig geworden. Op een dag vertrok ik naar Friesland, waar zij woonde om haar te ontmoeten. Ik zag haar toen bij een lantaarnpaal staan en was meteen van de kaart: zo’n mooie meid. Veel mooier dan op de foto. Ik wist het meteen : zij was het!”. Pieter vertelt het vol vuur. Geboren in Bleiswijk is hij een van de twaalf kinderen die vader en moeder Groen hadden. Vader had een eenmansbedrijfje: hij stopte/repareerde jutezakken voor boeren en tuinders. “Vanwege het grote gezin moest ik al gaan werken toen ik nog in de achtse klas zat van de lagere school”, vertelt hij. Er moest wel brood op de plank komen”. Over brood gesproken: Pieter heeft zijn hele werkzame leven doorgebracht in de bakkerij. ”Ik heb toen mijn diploma’s behaald en werkte eerst bij Bakkerij Kok. Later werd dat Bakker Ammerlaan en daar ben ik gebleven tot aan mijn pensioen. Ik heb daar een hele goeie werkgever aan gehad! Ammerlaan was eerst een eenmansbedrijfje. Ik heb drie generaties mee gemaakt. Het is nu, zoals bekend, een hele grote bakkerij geworden met veel winkels”. Pieter bakte brood maar maakte ook banket. Tevens bezorgde hij brood bij de mensen thuis. “Eerst met een bakfiets en later met de ‘ijzeren hond’, een broodkar die al elektrisch reed. Je moest iedere dag de accu opladen”. Hij kende alle klanten en was af en toe net een maatschappelijk werker. ”De mensen vertelden je vaak over alle problemen en dan gaf je maar een zo goed mogelijk advies”.
Leven gered
Zoals gezegd woonde Joke in Friesland, maar ze wilde dichter bij Pieter zijn, dus ging ze werken in de Rustenburg in Bergschenhoek, nu Zorgcentrum de Oudelandsehof in Berkel en Rodenrijs. Ze kregen, eenmaal getrouwd, uiteindelijk een huurwoning van Ammerlaan aangeboden. Het echtpaar kreeg acht kinderen, vier dochters en vier zoons en ze hebben inmiddels ook tien kleinkinderen. Pieter is altijd als vrijwilliger bezig geweest in het kerkelijk leven. “Ja, inderdaad, voor de Evangelische Gemeente Bleiswijk. Ik ben ook vele jaren voorganger geweest tijdens diensten en die leidde ik ook in Zorgcentrum de Tuinen. Het geloof betekent heel veel in ons leven!”. Hoewel het nu weer goed gaat, heeft hij wel het een en ander mee gemaakt. “Hij kreeg eerder al een hartstilstand toen hij bij een dochter op bezoek was. “Zij is verpleegkundige en heeft mij direct gereanimeerd en dat heeft mijn leven gered.” Na enige tijd in het ziekenhuis te hebben doorgebracht mocht hij weer naar huis. “Ik dacht echt dat ik hem zou verliezen”, zegt zijn vrouw Joke, die zich daarna ook weer moest herpakken. “Ik was er bij en het was erg schrikken”. Ze is nog erg actief, want ze schildert graag. Ze laat een mooie aquarel zien. Tevens maakt ze mooie kaarten. ”Ze is inderdaad heel creatief”, beaamt haar man. Als echte bakker, bakt hij nog steeds thuis taarten voor verjaardagen in de familie. Fietsen doet hij nog steeds regelmatig. Zo’n 40 kilometer per dag op de gewone fiets was heel normaal. ”Nu heb ik, na die hartstilstand een elektrische fiets gekocht”. Als cadeau voor hun 60-jarig huwelijk kregen ze van de kinderen een weekje Zeeland aangeboden en dat hebben ze inmiddels achter de rug. “Het was erg gezellig en we hebben veel gezien. Een dochter bracht ons weg, maar bood aan om die week bij ons te blijven en dat vonden we fijn, want dat gaf toch een veilig gevoel”, aldus Pieter.