Toegegeven, het is niet de beste titel die ooit boven een van deze columns heeft gestaan. Maar het is wel waar het ditmaal over gaat. Het woord ‘gak’ is onmiskenbaar verbonden met ganzen. En ook ganzen roepen niet meteen ieders sympathie op. En toch… ik wil het ditmaal hebben over ganzen. Dat komt zo. Ik hoorde over een artikeltje waarin werd uitgelegd waarom ganzen ‘gakken’ als ze in formatie komen overvliegen. Ganzen doen dat om de dieren van de groep die vooraan vliegen aan te moedigen om door te gaan. De V-formatie waarin ganzen vliegen zorgt ervoor dat de dieren die schuin achter een andere vogel vliegen minder energie hoeven te verbruiken. Maar het betekent ook dat de ganzen vooraan de meeste arbeid verrichten. Vandaar dus de roep van de anderen. Toen ik dit mooie verhaal hoorde, moest ik onmiddellijk denken aan de huidige politieke situatie. Inmiddels al een half jaar leven we in een wereld die gedomineerd wordt door nieuws over het coronavirus. We merken het ook voortdurend in ons dagelijkse reilen en zeilen. En terwijl de maatschappelijke steun voor de genomen maatregelen van onze regering aanvankelijk heel breed was, is de stem van de kritiek de laatste weken steeds luider geworden. Nu is kritiek zeker niet per definitie verkeerd. Maar het verhaal over de ganzen roept wel de vraag op hoe onze kritiek klinkt. Heeft het nog iets weg van het aanmoedigende gakken van ganzen? De kracht van de ganzen is het collectief. Alleen samen red je het om zo’n eind te vliegen. En zou dat ook niet voor ons gelden in deze crisistijd? Je zou je kunnen afvragen waarom ik hier eigenlijk over schrijf. Gaat het niet teveel over politiek? Ik zou zeggen van niet. Geloof als christen heeft voor mij ook alles te maken met je houding naar iedereen die gezag draagt. In het Nieuwe Testament klinkt verrassend vaak de oproep om gezagsdragers te respecteren, voor de overheid te bidden, enzovoort. Dat kwam niet omdat de eerste christenen konden rekenen op sympathie of steun van de overheid. Het tegendeel was vaak waar. En toch is die lijn van respect voor gezagsdragers diep verankerd in het christelijk geloof. Niet alleen omdat ieder mens het verdient om met respect tegemoet te treden. Maar ook vanuit de overtuiging dat alle gezag een geschonken gezag is van Hogerhand. Dat inzicht relativeert de pretentie van iedere president of koning, hoe machtig ook. Maar het helpt ook om voor de overheid te blijven bidden. Want wie voor een ander bidt, kan hem of haar niet verachten. En daardoor wordt ook de toon van je kritiek anders. Het klinkt meer als de ganzen… Gak, gak!
Ds. Arjen Terlouw
Hervormde Gemeente Bergschenhoek