We krijgen er allemaal mee te maken, of we willen of niet. Even naar de stad; vergeet je mondkapje niet. Reizen met het openbaar vervoer, in veel winkels of gebouwen; vergeet je kapje niet, want dan word je op je vingers getikt. Maar ook naar bos, pretpark, strand en andere plekken waar de mensen veelvuldig hun vertier zoeken in de zomervakantie moet je je aan de coronaregels houden. Niet te dicht bij elkaar en met een bocht om passanten heen. Kijk ik naar de krant dan zie ik volle stranden en drukke straten. Dan bekruipt me al snel het gevoel ‘waar hebben ze zin in’, maar meteen realiseer ik me dat dit een luxe gevoel is. Want wij wonen in een gemeente waar nog veel ruimte is en waar de meeste mensen beschikken over een tuin(tje) of een balkon. Je zult maar in een grote en drukke stad wonen en genoegen moet nemen met minder. Niet lekker op de fiets kunnen stappen en al snel midden in het groen zitten, verkoeling zoekend bij het water in de buurt. Ik ga aan niemand uitleggen waarom ik nu niet naar het strand of een pretpark ga; wij boffen. Bovendien vind ik het strand later dit jaar net zo mooi.
Trees Borkus-Henskens