Maandagochtend reed ik op de fiets naar kantoor en zag in de berm van de weg een knalrode wegwerpbeker liggen. Een beker die iemand zomaar in de graskant had gegooid. Geen beker die je per ongeluk verliest, zoals dat wel eens ongemerkt gebeurt met een kassabonnetje dat uit je jaszak valt. Nee, die beker is in de berm beland omdat iemand van dat ding af wilde. En dan zit er maar één ding op: je smijt 'm uit je autoraampje of gooit 'm vanaf je fiets gewoon de graskant in. Weg is weg.
Ik kan me daarover blijven verwonderen. Waarom doe je dat? Interesseert het jou echt niet dat zo'n beker in het gras ligt en er morgen nog ligt, en de dag daarna ook nog...
We willen toch allemaal dat de buurt er een beetje gezellig uit blijft zien? Dat vogels die op zoek zijn naar nestmateriaal niet thuiskomen met stukjes plastic of andere rommel die zij beter niet in de snavel kunnen nemen? Dat de sloot schoon blijft? Blijkbaar niet.
En dan bedenk ik me opeens, ik had die beker wel kunnen oprapen en ergens in een afvalbak kunnen deponeren. Op de terugweg dan maar, als-ie er nog ligt.
Annette Docter