Deze week treft u in deze editie van De Heraut onze Uitvaartbijlage aan.
Bij het voorbereiden en samenstellen van de bijlage realiseer je je dat we in een bevoorrecht land leven. Een land waarin alle ruimte is om verdriet om het heengaan van een naaste, vriend of bekende te uiten.
Wie in de omstandigheid is zich voor te bereiden op de dood hoeft dat niet alleen te doen. Handen gevuld met liefde staan voor je klaar in bijvoorbeeld een hospice. Een uitvaart kan in alle rust worden voorbereid, en als het zover is, is het mogelijk aan veel wensen te voldoen. Er is ruimte voor verdriet, een schreeuw van onmacht, een lach, muziek, ruimte voor de ander.
Hoe anders is dat in landen zoals Oekraïne, Gaza, Israël, en onlangs nog in Rusland waar de moeder van Aleksej Navalny smeekte het lichaam van haar zoon te mogen zien en op een door haar gewenste plek te begraven.
We zien het allemaal voorbij komen in het journaal. Zelfs aan de dood mag geen aandacht worden geschonken, de doden tellen niet mee, ze zijn met teveel...
Hoe kan een mens, en dan mogen we de kinderen niet vergeten, dit leed verwerken.
Laten wij dankbaar zijn voor de manier waarop wij van ons geliefden afscheid kunnen nemen. Ook al valt het ons soms heel zwaar, want verdriet blijft intens en soms hartverscheurend, in welk land je ook woont. Maar te weten dat er zoveel mensen - ook vrijwilligers die je helemaal niet kennen - voor je klaar staan, is een voorrecht.
Annette Docter