Berkel en Rodenrijs – Annie van Duijn telde dinsdag 7 juli 103 lentes en is daarmee de oudste inwoonster van heel Lansingerland. En daar geniet de van origine Hoekse jarige zichtbaar van. Ze keek al reikhalzend uit naar het bezoek van de burgemeester. “Die was er vorig jaar ook en het klikte meteen; reuze leuk! We hebben zo gezellig zitten praten.”
Trees Borkus-Henskens
Annie was de middelste in een gezin met zeven kinderen. "Vijf meisjes en twee jongens. Mijn jongste zus Cobie leeft ook nog en is inmiddels 93. Die komt nog wel eens op visite. Onze vader was bakker aan de Rotte in Bergschenhoek, maar daar vond hij het eigenlijk te rustig. En dus verhuisden we naar de Bergse rechter Rottekade in Terbregge; vlak naast de Irenebrug. Daar hadden we een winkel en bakkerij en we woonden er ook.” Toen haar broer Jo de winkel van zijn ouders overnam verhuisden de ouders en Annie naar de Terbregseweg.
Humoristisch
“Ik kom uit een humoristische familie,” lacht de jarige die keurig gekapt haar visite ontvangt. “Mijn vader maakte graag een praatje met iedereen en zelf ben ik altijd vrolijk geweest. Ik had veel vriendinnen, maar ik ben nooit getrouwd. Er kwam wel eens iemand langs, maar dat was dan mijn type niet.” De jarige werkte nooit in de winkel (daar werkte haar jongste zus), maar hield alles netjes en schoon. "Ik was gek op soppen en boenen.” Ze bleef thuis wonen en verzorgde haar ouders tot ze overleden op respectievelijk 72- en 76-jarige leeftijd. “Ook hielp ik anderen een handje in de huishouding. Tot ik in een wasserette ging werken in het Kleiwegkwartier. Na ruim drie jaar ging ik aan de slag in de kantine van een papierfabriek aan de Ceintuurbaan. Daar kon ik met 64 met pensioen; in een welvaartstijd met de VUT. Ik woonde toen in Maria Mol, een appartementengebouw voor alleenstaande werkende vrouwen in een zijstraat van de Terbregselaan. Tot het gebouw werd afgebroken en ik een plekje vond in het Jacques Dutilh huis aan de Grindweg." Tot eind maart vorig jaar woonde zij zelfstandig aan de Grindweg, maar omdat ze steeds slechter ging zien verhuisde ze naar Huize Sint Petrus aan de Noordeindseweg.
Optimistisch
Het was bij bakker Van Duijn altijd gezellig en verjaardagen werden de hele dag gevierd. ”Mijn verjaardag vier ik ook altijd. Met 95 en 100 jaar organiseerde ik een dinertje met neven en nichten, maar nu houd ik het wat rustiger." Annie bleef ongehuwd, maar had een warme band met de familie. Ze is altijd een vrolijke tante, optimistisch en zorgzaam, weet de familie. Tante Annie maakte veel zelf; haar zelf gebakken koekjes waren niet alleen bekend, maar ook heel lekker.” De jarige vult aan: “Nooit gedacht dat ik ook zo oud zou worden, maar eigenlijk ben ik nog nooit ziek geweest! Het is wel jammer dat ik zo weinig zie waardoor lezen en schrijven moeilijker worden. Maar m’n gehoor is nog prima en ook de geest!”