Hoop
Het gedicht hieronder wordt vaak toegeschreven aan Vaclav Havel. Deze schrijver-politicus was de laatste president van de oude Oostblok-staat Tjechoslowakije en de eerste van het zelfstandige land Tjechië. Nu is er met die toeschrijving wel een probleem. Zo ontbreekt een Tjechisch origineel, en verscheen het gedicht vanaf 2010 (een jaar voor Havel’s overlijden) in het Nederlands in boekjes en op websites. Het is overigens wel duidelijk geïnspireerd op het werk van Havel, vooral op een passage uit het boek ‘Verhoor op afstand’.
Hoe het met de herkomst van het gedicht ook mag zitten, ik vind het evenzogoed prachtig. Als kerkbestuur vergaderden we enkele weken terug digitaal. Een vreemde ervaring. Een beetje onwennig keek je in een een raster van vakjes op het scherm elkaar aan. Maar een van ons opende de bijeenkomst met dit gedicht. Het zette de toon. Een toon van hoop in deze voor ons allemaal zo lastige tijden. Zo’n hoopvol gedicht – wie het ook schreef – geef ik in deze column graag door!
Wim de Bruin, predikant Hervormde Dorpskerkgemeente Bleiswijk
Hoop is een kwaliteit van de ziel
en hangt niet af
van wat er in de wereld gebeurt.
Hoop is niet voorspellen
of vooruitzien.
Het is een gerichtheid van de geest
een gerichtheid van het hart,
voorbij de horizon verankerd.
Hoop in deze diepe en krachtige betekenis
is niet hetzelfde als vreugde,
omdat alles goed gaat
of bereidheid je in te zetten
voor wat succes heeft.
Hoop is ergens voor werken
omdat het goed is,
niet alleen omdat
het kans van slagen heeft.
Hoop is niet hetzelfde als optimisme
evenmin de overtuiging
dat iets goed zal aflopen
Wel de zekerheid dat iets zinvol is
ongeacht de afloop,
het resultaat.