Dmitrii en Mikhail blij met logeerregeling
"Pleeggezin is voor ons de eerste stap naar een nieuwe levensfase"
Bergschenhoek - Net als elk liefdeskoppel dromen Dmitrii (39) en Mikhail (35) van een eigen huis, trouwen en een gezin met kinderen in een volwaardig bestaan. Met dit verschil dat samen gelukkig worden in hun geboorteland Rusland onmogelijk is. Voor hun vlucht naar Nederland was het voor hen als homopaar elke dag weer gespannen afwachten of zij vrij en ongeschonden de avond haalden. Om hun droom toch na te kunnen jagen moesten zij simpelweg alles en iedereen wel in hun leven achterlaten.
Arie van Driel
Hun vluchtroute leidde hen vanuit Moskou naar Oezbekistan, naar de moeder van Michael. Na vier maanden reisden zij door naar Nederland. In Amsterdam voelden zij zich na lange tijd letterlijk vrij in doen en laten.
Dmitrii: "Eenmaal in Nederland hadden Mikhail en ik best wel wat tijd nodig om te wennen. Wij voelden ons welkom, maar toch vooral vrij. Dat waren wij in Rusland niet gewend. Dat vrije voelde in het begin dan ook wat ongewoon. In ons geboorteland zien mensen een homo als een extreem persoon, als een terrorist. Alleen al op het dragen van een regenboogspeld of een regenboogarmband staat een gevangenisstraf van twaalf jaar. Dus moet je het homo zijn verstoppen en is het stichten van een volwaardig gezin onmogelijk. Onze kinderwens zou in Rusland nooit uitkomen."
Pride
Mikhail: "Zelfs als wij er netjes gekleed bij liepen, werden wij in elkaar geslagen. Onze buren dreigden ons in brand te steken omdat wij als mannen samen in een appartement woonden. De politie deed niets. Zelfs als er iemand van ons zou worden vermoord, zouden de agenten de andere kant opkijken. De moordenaar maar ook de mensen die homo´s in elkaar slaan, die komen daar stuk voor stuk mee weg."
Hij laat even een stilte vallen. Om vervolgens zijn gezicht tot een glimlach te plooien: "Tijdens de Pride in Amsterdam vorig jaar, geloofden wij onze ogen niet. Een boot met politieagenten die massaal door mensen uit onze gemeenschap werden toegejuicht. In Rusland zou je met boot en al verdwijnen."
Dmitrii: "Maar goed, wilden Mikhail en ik onze droom van trouwen en kinderen krijgen blijven najagen, dan moesten wij vluchten".
Wachtlijst
Dertien maanden geleden arriveerden zij vanuit Amsterdam in het asielzoekerscentrum (AZC) aan de Tobias Asserlaan in Bergschenhoek. Daar waar straks een nieuw AZC verrijst, pakten zij een belangrijk deel van hun droom weer op: wonen in een huis met comfort en een keuken. De wachtlijst is lang, het aantal beschikbare woningen beperkt. Tot zij een eigen onderkomen krijgen toegewezen, willen zij gebruik maken van de logeerregeling van de gemeente Lansingerland.
Statushouders of asielzoekers die nog in de procedure zitten zoals Mikhail en Dmitrii, kunnen in afwachting van eigen woonruimte gebruikmaken van de logeerregeling.
Binnen die regeling kunnen inwoners van Lansingerland hun woning tijdelijk openstellen voor een statushouder en op die manier diens integratie te bevorderen. De gast of gasten worden ingeschreven op het logeeradres van het gastgezin, wier huisarts wordt gekoppeld aan de ´logees´.
Opvang
De termijn van inwonen is drie maanden, met de optie die eventueel te verlengen. Daarnaast is er het idee annex voorstel van de lokale COA-medewerkers om statushouders, asielzoekers en gastgezinnen twee weken aan elkaar te laten wennen om zo de juiste klik tussen hen te vinden.
Om misverstanden te voorkomen: dit is geen algemene COA-regel.
Wie daarna kiest voor een verblijf bij een pleegfamilie, raakt niet de plek in de opvang kwijt, maar moet wel afwachten in welke opvang hij of zij wordt teruggeplaatst.
Dmitrii en Mikhail hopen de nieuwe fase in hun leven te kunnen beginnen op een logeeradres. Zij zijn dus op zoek naar een pleegfamilie. Al hangt het ongewis van het wel of niet krijgen van een verblijfsvergunning nog wel als een schaduw over hun zoektocht heen. De zekerheid van ja of nee krijgen Dmitrii en Mikhail na hun tweede gesprek met de immigratiedienst. Krijgt het stel een verblijfsvergunning, dan wordt het gekoppeld aan een gemeente waarin de aanvrager werkzaam is. Omdat Dmitrii werkt in de groenvoorziening, lijkt Lansingerland het meest voor de hand te liggen.
Participeren
Mikhail: "Naast het volgen van de lessen van het Taalhuis helpt het dagelijks in het Nederlands communiceren extra om de taal te leren spreken en schrijven. Dat kan in een pleeggezin. Het beter leren spreken en schrijven van de taal zorgt ervoor dat wij sneller kunnen participeren in de samenleving. Want dat willen wij. Al vullen wij deze nieuwe fase in ons leven stap voor stap in. In de wetenschap dat wij hier veilig kunnen zijn en onze droom van trouwen en kinderen krijgen, kunnen uit laten komen."
Informatie over de logeerregeling voor asielzoekers van het COA:
https://www.coa.nl/nl/logeerregeling