Eén van de voordelen van het naar je werk gaan is het bespreken van het nieuws van alledag bij de koffieautomaat. Met collega's op maandagochtend het weekend doornemen onder de vrolijke klanken van het malen van de koffiebonen. Althans, ik hoop dat ook bij u op kantoor een koffieautomaat staat dat een lekker bakkie produceert.
Waar hebben mensen het zoal over tijdens het wachten op een bakkie troost. Onder andere over voetbal, maar de laatste tijd zal in onze gemeente ook de nieuwe manier van afvalinzameling de revue passeren. Diftar geheten.
Natuurlijk, je kunt voor of tegen diftar zijn, maar je kunt ook concluderen dat toch écht de mens zelf de oorzaak is van de rotzooi rondom de milieuparken en de ondergrondse afvalbakken. Het is niet de wethouder die er zijn afval neergooit. Nee, het zijn de mensen zelf, de bewoners, die het niet interesseren of hun wijk er gezellig en schoon uitziet. Als zij de troep maar kwijt zijn. Zo hoorde ik het verhaal over een man die met zijn rollator en een afvalzakje bij de ondergrondse afvalbak arriveerde en zag dat deze vol was. Om de bakken lagen tal van volle afvalzakken. 'Gooi 't er maar bij', zeiden omstanders, maar de man kon dat niet over zijn hart verkrijgen en schuifelde terug naar huis. De bak zou niet vol mogen zijn, want dat ondermijnt het hele systeem, net zoals het van de gekke is dat pasjes niet werken. Maar geeft dat ons als bewoners het recht om het afval dan maar naast de bak te dumpen? En dan heb ik het nog niet over de mensen die het afval naast de bakken neerzetten om maar niet te hoeven betalen.
Annette Docter