Een Broek vol Chocolade
Ingrid Schelvis schrijft over belevenissen met haar dementerende moeder
Berkel en Rodenrijs - Met haar boek ´Een Broek vol Chocolade´ dompelt Ingrid Schelvis de lezer onder in haar belevenissen als de zorgzame dochter van een moeder met dementie en een eigenzinnige vader. De debuterende auteur uit Berkel en Rodenrijs doet dat op geheel eigen wijze: grappige anekdotes wisselen de keiharde realiteit binnen de besloten muren van het verpleeghuis af. De ironie en humor sijpelen zelfs door in de schrijnende verhalen. Hierdoor wordt de rode draad - dementie - ineens minder zwaar.
Arie van Driel
De auteur, zeven jaar lang mantelzorger van haar in 2020 overleden moeder: "Met dit boek hoop ik iedereen met een vader of moeder met dementie te enthousiasmeren om meer tijd vrij te maken voor wat broodnodige zorg, liefde en aandacht. En dat alles onder het motto: ´Je demente vader of moeder laat je niet stikken, toch?´"
Zij zelf deed dat in elk geval niet. Doordat haar vader het te zwaar kreeg met haar moeders dementie en niet altijd even tactisch met zijn dementerende vrouw kon omgaan, nam zij haar moeder - een vrouw met een vrolijk en spontaan karakter - in de weekeinden op in haar gezin. Ze maakten uitstapjes naar de markt of een concert en gingen samen op vakantie. Onder meer naar Gran Canaria. Die reis leverde één van de 99 leuke en ontroerende anekdotes op.
Het idee om het boek te schrijven, kwam van haar broer. Ingrid: "Hij stimuleerde mij om alles wat ik met onze moeder had meegemaakt, op te schrijven. Ik heb een ijzersterk geheugen. Hij heeft gevoel voor overzicht. Op die manier vulden we elkaar perfect aan."
Rijmpje
De titel ´Een Broek vol Chocolade´ ontleende ze aan een versregel uit het favoriete rijmpje van haar moeder.
(...) Toen ze voor het eerst een tia had, raakte ik behoorlijk in paniek. Ik dacht dat het een herseninfarct was en dat ze dood zou gaan. Ik belde meteen 112. Ze praatte wartaal. Alsof ze stomdronken was. Maar zodra de ambulance met loeiende sirenes gearriveerd was en de broeders gehaast binnenkwamen, zei mijn moeder verbaasd: ´Verroest. Ik hoorde wel sirenes, maar ik wist niet dat ze hierheen kwamen. U komt toch niet voor ons? Want wij mankeren niks´. Ze kon ineens weer normaal praten en articuleren. ´Net had ze het nog´, zei ik verontwaardigd.
Bij haar volgende tia´s belde ik niet meer 112, maar gingen we naar de Spoedeisende Hulp. Als we in de wachtkamer zaten, testte ik haar spraakvermogen. Dat deed ik altijd met haar meest geliefde rijmpje: ´O genade´. Als ze de woorden ´Een broek vol chocolade, een broek vol stront, zo lopen wij de wereld rond´ kon aanvullen zonder dat het leek alsof ze dronken was, verlieten we het ziekenhuis. (...).
Dagbesteding
En toen kwam de mededeling vanuit de dagbesteding. Ingrid: "´Het is tijd dat uw moeder naar een verpleeghuis gaat´. Zeven jaar hadden we dat kunnen uitstellen. Nu had ik geen keuze. In het verpleeghuis kwam ik van de ene op de andere dag in aanraking met protocollen en regeltjes die het personeel van bovenaf waren opgelegd. Die klopten niet. Waren totaal niet op mijn moeders behoeften afgestemd. Ze veranderde binnen korte tijd in een wrak door slaapgebrek en twee gebroken heupen."
(...) Als de zuster mijn moeder op bed heeft geholpen, vraag ik: ´Doet u de bedhekken niet omhoog? Als ze morgen uit bed stapt, gaat ze vallen´.
´Dat mag ik niet zomaar doen´, zegt de zuster.
Ik dring aan: ´Ze is pas geopereerd aan een gebroken heup en kan niet lopen zonder ondersteuning´.
De zuster is niet te overtuigen van de noodzaak. ´Het moet eerst worden besproken met het team, sorry. Dat is het protocol´.
´Maar als ze morgenochtend uit bed valt, gaat ze gegarandeerd vallen´, herhaal ik.
´Zodra ze uit bed wil stappen gaat de bewegingsmelder af en komt er meteen iemand bij haar kijken´, zegt de zuster.
´Hopelijk zijn ze dan wel op tijd´. (...)
(...) Ik word wakker van mijn mobiel. Het is het verpleeghuis. ´Vanochtend is uw moeder gevallen. Ze heeft haar knie verdraaid. Ze waren helaas te laat bij haar´. (...)
(...) Nadat de foto´s zijn gemaakt, is het duidelijk. Mijn moeder heeft wéér haar linkerheup gebroken´. (...)
Een Broek vol Chocolade is verkrijgbaar bij Kantoorboekhandel Van Atten.
Informatie: https://ingridschelvis.nl .