Kunst, muziek en mysterie op Festival De Achtertuin
Bergschenhoek - Op zaterdag 16 juli vond de tweede editie van Festival De Achtertuin plaats op het terrein van Outdoor Valley in Bergschenhoek. Bezoekers werden getrakteerd op mooie kunstwerken, lekkere muziek en avontuurlijke en mysterieuze opdrachten.
Yennah Schenk
Het zonnetje scheen. Een licht briesje. Hoe dichter je bij het festivalterrein kwam, hoe luider en intenser de muziek. Overal liepen mensen. Vriendengroepen, stellen, families. In een lange slinger liepen ze, gekleed in vrolijke printjes, luid kletsend en lachend naar de ingang. Bij binnenkomst werden bezoekers begroet door een groot kunstwerk, een metershoge wasrobot. Kunst speelde een belangrijke rol bij het festival. De verschillende kunstwerken, verspreid over het terrein, zijn gemaakt door de organisatoren of door kunstenaars. Hun inspiratie haalden ze uit voorwerpen uit de eigen omgeving, spullen die je kan vinden ‘in je eigen achtertuin’.
Het festival had iets geheimzinnigs. In het begin kon ik mijn vinger er niet op leggen, totdat ik met twee mensen in gesprek raakte. Ze hadden elkaar op het festival ontmoet en waren blij verrast. Ze beschreven het festival als mysterieus en intiem. Zij wezen mij op iets wat zich voor onze neus afspeelde, groepjes mensen die op zoek waren naar ‘iets’ in de bosjes. Maar wat? Dat konden ze mij jammer genoeg niet vertellen.
Beleving
In totaal had het festival vijf stages, waar dj’s afwisselend een set draaiden. Onderweg naar een andere stage kwam ik twee meiden tegen, hoog op stelten, verkleed als roofvogels. Hoog uitkijkend over de festivalgangers, flaneerden ze over het terrein. Op het terrein waren verschillende plekjes gecreëerd om even te ontsnappen aan de drukte. Dat kon bijvoorbeeld in een van de hangmatten, in de hut of in het gras achter de klimmuur. Hier kwam ik de vriendinnen Rachel en Mandy tegen, twee meiden uit Capelle aan den IJssel en liefhebbers van techno muziek. “Ik ben op een positieve manier verbaasd over de kunst en de stages. Voor een festival dat pas twee jaar bestaat hebben ze flink uitgepakt. De locatie hebben ze ook goed gevonden,” zei Mandy. Daar is Rachel het mee eens: “De kunstwerken zijn echt gaaf gemaakt”. Ze vonden het goed dat het festival een milieubewust tintje had, “eindelijk geen plastic bekers die overal over het terrein slingeren,” lachten ze.
Na een aantal rondjes te hebben gelopen over het terrein, plofte ik op een van de bankjes achter de klimmuur. Daar werd ik aangesproken door een jongen uit België. Hij stelde voor om een kijkje te nemen in de klimmuur. “Want daar is iets gaafs te zien,” zei hij. We spraken een van de mensen aan in een oranje overall, de schoffelende tuinmannen. De jongen lachte geheimzinnig en zei dat we niet zomaar naar binnen mochten. Dat was alleen voor de clan. Wilden we daarbij, moesten we eerst een opdracht voltooien. Met een code en een hint op zak gingen we op zoek naar een groen bordje met een pijl erop. Na wat zoeken vonden we een zwarte doos, verscholen in de bosjes. Daarna moesten we ons melden bij een meisje in zo’n zelfde oranje overall. Zij gaf ons een groene stempel die ons toegang gaf tot de clan. Later kwam ik erachter dat deze stempel mij toegang gaf tot de hidden stage en de expeditie naar de uitkijktoren.
Trots
Organisatoren Joost en Rosaline kijken terug op een geslaagde tweede editie. Waar vorig jaar, door corona, maar vierhonderd mensen naar het festival konden komen, zijn dat er nu 3.000. "Ik zie alleen maar vrolijke en glimlachende mensen op het terrein," lacht Joost. "Ik ben ontzettend trots op wat we met het team in twee jaar bereikt hebben. Alle belevenissen die we aanbieden, daar maken de bezoekers echt gebruik van, dat is leuk om te zien. En ik ben heel trots op al het artwork dat we hebben ontworpen en hebben gemaakt. Dat maakt het festival echt af," zegt hij.
En wat de hidden stage betreft, wat verborgen is blijft verborgen. Totdat je ook de geheime doos vindt.