Nee, ik ga het liever niet over corona hebben, want daar staan de kranten al dagelijks vol van. Ook op tv hoor je niets anders meer en ook nieuwe programma’s maken valt niet mee, want je moet overal anderhalve meter bij vandaan blijven. Een Berkelaar belde me vorige week ‘s avonds op met de mededeling dat er een programma rond mensen uit Berkel op tv was. Nee, ik zat niet te kijken, maar ik kon hem wel even aanzetten. Het ging over een boom die verkeerd stond en een schutting die het zicht van de buren zou kunnen ontnemen en dat allemaal midden in de polder. Ik was verrast en verbaasd, want ik wist dat die mensen al enkele jaren geleden waren verhuisd naar het noorden van het land. Ik speurde bij ‘terugkijken’ en zag daar dat het opnamen van 2017 waren! Die waren nog eens ‘afgestofd’ en weer in beeld gebracht.
Afstoffen; dat doe ik ook. Nu ik minder op stap hoef en veel via de telefoon en thuis kan regelen had ik bedacht mijn kast – die ik de dertig jaar dat we er wonen alleen maar heb gevuld en nog niet eerder leegmaakte – eens aan een grondig onderzoek te onderwerpen. Nu weet ik: dat doe ik niet snel nog een keer! Cadeautjes voor kleinkinderen die ze nu bijna zelf aan hun eigen kinderen kunnen geven, boekjes die ik bewaarde voor ‘je weet nooit’ en ze vervolgens compleet vergat. Foto’s met mensen erop; geen idee wie, een ketting uit China waar een nieuw slotje aan gemaakt moest worden... we waren ruim vijfentwintig jaar geleden in China. Knipsels, creatieve attributen waar ik ooit kerstkaarten van wilde maken. Ik zal u de rest besparen.
En nu? Zit ik tegen een opgeruimde kast aan te kijken en ben ik, als ik iets nodig heb, een half uur aan het zoeken waar ik dat toch gelaten heb. De conclusie: laat mij maar weer op pad gaan. Niet alleen voor de kast, maar ook voor mezelf en mijn omgeving een prima idee.
Trees Borkus-Henskens