Het clubhuis is voor Angelina Bruijnzeel en Fred Roobol een tweede thuis
Vrijwilligers zijn er in velerlei gradaties en ze zijn vaak in de anonimiteit actief. Neem Angelina Bruijnzeel en Fred Roobol die het bargebeuren bij de club stevig in handen hebben. Fred Roobol zorgt voor de inkoop en Angelina Bruijnzeel voor de barroosters en andere activiteiten in het clubgebouw op sportpark Het Hoge Land.
Fred Roobol (59) is geboren en getogen in Berkel en Rodenrijs. Hij weet nog hoe hij als zevenjarig ventje een jaar te vroeg tóch lid mocht worden van Berkel. "Gelijk met Wim Mostert, maar die kon wel beter voetballen dan ik", is hij eerlijk over zijn voetballoopbaan bij de club. Vanwege blessures was hij genoodzaakt op zijn 26e te stoppen met spelen.
"Misschien stopte ik ook wel, omdat ik gevraagd werd om grensrechter te worden bij het eerste elftal wat ik uiteindelijk vijftien jaar heb gedaan. De mooiste herinnering is mijn afscheid als grensrechter. Het was bekend dat ik hoogtevrees had. Op mijn afscheidsdag werd ik door een limousine met daarin drie vrouwen uit het damesteam opgehaald. We reden naar het vliegveld waar we de baan op gingen met de bedoeling een sprong te maken. Ik ben nu nog blij dat er gezegd werd dat het een geintje was. Terug in de kantine heb ik een prachtig afscheidsfeestje gehad."
Zijn rol bij de club was echter nog niet uitgespeeld. "Want", zo zegt hij, "Fred Roobol kan niet zonder CVV Berkel."
Hij werd huisfotograaf van de club. Een functie die hij kort geleden heeft overgedragen. Ook verzorgt hij in het weekend de was voor het eerste en tweede elftal. Daar begin ik vaak op zaterdag al mee anders wordt het op de zondag te veel", aldus Fred die in het dagelijks leven bij een plantenkwekerij werkt en iedere morgen om vijf uur uit zijn bed stapt. Ook op zijn twee vrije dagen in het weekeinde is hij er vroeg bij. "Ja, op zondag gaat de wekker om vijf uur", bevestigt hij zonder blikken of blozen. Op zondag vult hij vanaf zes uur 's ochtends de koelkasten - met alle flesjes met de merknaam naar voren - en ruimt hij de nodige rommel van de zaterdag op. Na een rondje langs de kleedkamers geeft hij bij thuiskomst de bestellingen door aan de leverancier van de club.
Als we vragen wat zijn motivatie is om zich zo intensief voor zijn club in te spannen blijft hij zich bescheiden opstellen. "Ik kan niet zonder!" Fred is al zesenveertig jaar vrijwilliger bij de club. Enkele jaren geleden werd hij tot lid van verdienste benoemd.
Ouders achter de bar
Angelina Bruijnzeel mag een duizendpoot worden genoemd. Ze is kantinebeheerster, lid van de kantinecommissie en sinds kort lid van de jubileum-activiteitengroep. "Te veel eigenlijk", zegt ze. De inwoonster van Bergschenhoek kwam door haar broer Raymond, destijds bestuurslid, in contact met de Berkelse zaterdagclub. Ze is graag actief op de club. "Berkel is een echte familieclub waar het op zaterdag heel gezellig is en waar ik graag kom. Via mijn broer kwam ik achter de bar te staan. Philip Verhagen kreeg me in de kantinecommissie waar ik de bestellingen deed en nu het rooster voor de vrijwilligers probeer rond te krijgen. Het leuke van al die bezigheden is het contact met de leden en de gasten van de club."
We komen al pratende vanzelf bij een onderwerp waar veel sportverenigingen mee worstelen, namelijk hoe vind je genoeg vrijwilligers. Angelina: "De maatschappij is in de loop der jaren veranderd. Mensen hebben meer aan de hand dan vroeger. Tevens werken nu zowel man als vrouw. Gelukkig loopt het de laatste tijd goed. Eerst vulde ik zelf de gaten in de bardienst op, maar sinds het voor ouders verplicht is om iets te doen voor de club gaat het eigenlijk wel goed. 's Morgens zijn het de ouders van de jongste jeugd die onder leiding van een zogenaamde manager een shift verzorgen. Het mooiste is dat je nu vaak hoort dat deze ouders het nog leuk vinden ook. We hebben aan het begin van het seizoen een instructieavond verzorgd en de manager is er voor de ondersteuning."
Angelina denkt verder dan alleen het draaien van bardienst. Er is volgens haar uit de kantine en de keuken meer te halen. Ze denkt aan een breder aanbod aan producten en activiteiten, waardoor het voor iedereen aangenaam verpozen is na een dag sporten. Met als gevolg dat de leden zich nog meer thuis gaan voelen en betrokken raken bij de club.
Als ze een middag niet staat ingeroosterd, komt ze ook graag voor een drankje naar de club. "Dan moedig ik langs de lijn mijn zoon Patrick (van Herwaarden) aan. Hoe je betrokkenheid bij de vereniging ook is, we zullen er met z'n allen de schouders onder moeten zetten. Maar eerst is het feest!"