Toekomst zaaien
Hij zorgt, hij wacht, zij is attent zij heeft tijd en aandacht, zo gaan we het liefst met elkaar om en ondertussen ontkiemt de toekomst voor onze ogen. We leven zo met verleden, heden en toekomst, we maken het gezamenlijk en weten tegelijkertijd dat we het niet in eigen hand hebben. Het verleden houdt ons nogal eens in zijn greep, we herinneren het ons met dankbaarheid of slepen het als een last met ons mee. Het heden lijkt het dichtst bij, want we leven toch in het hier en nu. Maar toch… leven we niet vaak vooral ‘met het oog op de toekomst’? Als we eerlijk zijn dan zijn we toch het meest bezig met de toekomst. Dat wat komen gaat in alle onzekerheid waarin we een weg uitstippelen, zaaien we (bijbels gesproken) zodat we ook goed kunnen oogsten. Zo kijken we er hoopvol naar uit, gelukkig maar zou ik zeggen. Want anders zou het zomaar kunnen zijn dat we trappen in een valkuil van; ‘Een mens die zijn leven door brengt met redeneren over het verleden, klagen over het heden en zich zorgen maakt over de toekomst’.
Deze cirkel levert nu niet echt de rijke vrucht voort voor een hoopvolle toekomst.
Dat we uitzien naar betere tijden ervaren we deze periode zeker. Er mag weer meer na een jaar van veel beperkingen, we halen opgelucht adem, hier waren we wel weer aan toe. Dat we leven met een verleden, in het heden met uitzicht op de toekomst, daarin hoop ik dat we ook leren van het verleden, opdat we de problemen van vandaag en morgen ook daadwerkelijk effectief aanpakken.
Welke erfenis geef ik door aan mijn kinderen, de generaties na ons? Is dat een vraag die jij jezelf wel eens stelt? Ik ontdekte dat het nog niet zo eenvoudig is om z’n vraag even op een achter namiddag te beantwoorden. Er is in mij maar al te veel uit deze wereld dat ik liever niet wil doorgeven, maar uiteraard van uit een positieve houding meer dan genoeg dat ik wel graag doorgeef . Maar kiezen kan niet. Daarom proberen ik bewust wat te zaaien… zaadjes van geloof, van hoop en van liefde. Wie wel eens zaait in zijn tuin, weet dat je geduld en zorg voor en met het zaaigoed moet hebben. Om uiteindelijk met geloof hoop en liefde te kunnen oogsten. Zaai je mee? Want bedenk dit: wie karig zaait, zal karig oogsten; wie overvloedig zaait, zal overvloedig oogsten. Zaaien kost tijd, geld en aandacht, je kunt niet oogsten, als je niet eerst gezaaid hebt.
Tot slot een nadenkertje om eens bij stil te staan:
De toekomst was vroeger een stuk gezelliger.
Dick Vrijburg, diaken