Na een weekje vakantie lag er een grote stapel kaarten thuis op de deurmat. Het waren felicitaties ter gelegenheid van de koninklijke onderscheiding die ik onlangs mocht ontvangen.
Ook per mail en social media stroomden de felicitaties binnen. Ik wil u en jullie hiervoor hartelijk bedanken. Het 'lintje' kwam onverwacht en dat zal voor de meeste andere gedecoreerden zo zijn geweest.
Toch nog even terug naar de eerste zin van dit stukje. Een kaartje. Zo vaak sturen mensen geen kaarten meer. Dat geldt ook voor mij. Een Whatsapp of ander berichtje is veel sneller verstuurd. Ook de hoeveelheid kerstkaarten neemt rap af. En dat komt niet omdat je minder familie, vrienden of andere bekenden hebt. Er worden nu eenmaal minder kaarten verstuurd.
Maar als je dan bij thuiskomst zo'n stapel ziet liggen, raakt dat je. Dat mensen de moeite hebben genomen een kaart uit te zoeken, misschien zelfs te kopen, te schrijven en op de post te doen.
En dan de mooie woorden die mensen in een mail, op een kaart of via social media tot je richten. Ervan uitgaande dat ook de andere gedecoreerden de afgelopen weken deze ervaring hebben gehad, kan ik toch wel stellen dat we in een prachtig dorp wonen. Een dorp, ook al zijn we niet meer zo klein, waar mensen oog hebben voor elkaar. Dat geldt voor vrijwilligers, maar zeker ook voor ondernemers op wie veelvuldig een beroep wordt gedaan om klaar te staan met een bijdrage voor een of ander goed doel.
We hebben het hier in Lansingerland wat dat betreft zeker niet slecht!
Annette Docter