Wat doet het pijn om te horen dat een inwoner van Bleiswijk in een lokale supermarkt toegeroepen krijgt dat hij een t...g moslim is en dat hij moet op k....n naar zijn eigen land. De man was in gezelschap van zijn kinderen. Het zal u duidelijk zijn dat de man een buitenlands uiterlijk heeft. Hij woont zijn hele leven al in Bleiswijk. Al doet dit laatste er eigenlijk niet eens toe. Al zou hij vorige week pas in Bleiswijk zijn komen wonen; ook dan zijn dit soort uitingen onacceptabel.
We weten dat er mensen zijn die op deze manier denken, zich op sociale media uiten en het nog menen ook. Maar gewoon in je eigen dorp, in je eigen supermarkt, in gezelschap van je eigen kinderen te moeten horen hoe iemand over jou denkt. Uit het bericht wat mij ter ore kwam, bleek dat er door omstanders nauwelijks werd gereageerd. In wat voor dorp leven we dat we dit soort praat accepteren. We zullen er alles aan moeten doen om met elkaar in gesprek te blijven in plaats van elkaar de maat te nemen, uit te schelden.
Samen vormen we Bleiswijk, Lansingerland, of welke gemeente ook in ons land. Door ontmoeting en gesprek kunnen we elkaar leren kennen. Dat is niet altijd makkelijk, maar iets om voor te vechten met als doel om deze vader en zijn kinderen niet van ons te vervreemden. Zij zijn Nederlander, net als wij dat zijn. Maar ook als ze geen Nederlander zouden zijn, zijn ze onze medemens, mensen die net als wij op de wereld zijn gezet om er met elkaar iets van te maken. Een thuis, een samenleving waar je je veilig voelt.

Annette Docter