Met belangstelling heb ik het verslag over restafval gelezen. Enige feiten:
De raad wil in zee met DIFTAR = variabel tarief restafval. Het scheidingspercentage is hier rond de 55% en moet 75% worden.
De Rijksoverheid geeft Lansingerland een “prikkel” met een vuil-belasting-verhoging van € 390.000,-- (gedeeld door 63.000 inwoners = € 6,00 p.p.).
Wat heeft de gemeente al gedaan? PMD zakken wekelijks ophalen. Gezamenlijke ophaalpunten in de nieuwe wijken (ondergrondse containers) tot grote tevredenheid van de bewoners.
De invoering van het DIFTAR-plan kost per inwoner ongeveer € 7,50 over 3 jaar gespreid.
Maar: waarom al deze cijfers en bedragen? In het TV programma van Teun van de Keuken (de Vuilnisman) blijkt dat wij in Nederland te weinig afval aanbieden om de afvalverbrandingsovens te laten draaien voor het opwekken van energie. Nederland koopt afval uit het buitenland om deze ovens voldoende te laten draaien. Is het niet veel beter om deze kosten uit te geven aan werklozen, die als sorteerders mee kunnen draaien in onze maatschappij en dat wij het restafval kunnen laten zoals het is. Ik sorteer al kranten, glas, batterijen en plastic.
Maar dat plastic hoeft dan niet meer en die ophaal-kostenpost vervalt dan. Je hoeft toch geen econoom te zijn om te kunnen rekenen.
C. Koot
Berkel en Rodenrijs