Hond aan de lijn
Een ommetje dichtbij huis leidde ons zondag naar De Groenzoom. Wat een luxe om zo'n prachtig natuurgebied in de buurt te hebben. Het was een genot om er een wandeling te maken. De drukte viel mee, wandelaars hielden rekening met elkaar. Sommige fietsers reden wel dicht langs je, even achter elkaar fietsen schijnt voor sommige fietsers nogal moeilijk te zijn. Daarom fiets ik momenteel niet graag, de fietspaden zijn eigenlijk te smal vooral als stellen niet achter elkaar gaan fietsen als ze je tegemoet komen.
Zodra we het fietspad verlieten, kwamen we in het wandelgedeelte van De Groenzoom. Wat een geluid! Nee, niet veroorzaakt door mensen maar door de vele water- en trekvogels die we daar zagen. Een hels, maar juist ook hemels geluid, want wat is het een fantastisch gezicht om zoveel verschillende soorten vogels druk bezig te zien. Dan is het de kunst de geluiden te herkennen. Best moeilijk. Wat ik wel herken is het geblaf van een hond. Een los lopende hond die er plezier in had de waterkant in te stuiven en de in het water zwemmende moedereend met jonkies op te schrikken. En wat hadden de eigenaren van deze hond een lol! 'Moet je onze vrolijke hond eens zien!'
We stonden te ver weg om er iets van te kunnen zeggen, maar gelukkig waren er anderen die zo leek het zich tot de eigenaren van de hond richtten. Hond aan de lijn zou ik zeggen, dat begrijpt toch ieder mens die van de natuur houdt en in een gebied als dit een wandeling maakt. Zo niet, dan heb je er niets te zoeken.
Annette Docter