Nu we vooral thuis zitten, gaat de lente aan veel mensen voorbij. De prachtige bloesem aan de bomen, de narcissen en krokussen in de bermen langs de weg, het ontluikende groen. In de waan van alledag zijn we ons niet altijd bewust van de natuur dicht om ons heen. Mensen scheuren in hun auto langs de bermen, haasten zich naar werk of huis, zonder te zien wat er in een seizoen zoals de lente om hen heen verandert.
Zaterdag ging ik boodschappen doen en was ik me opeens bewust van wat er buiten aan de hand is. Stonden die bomen met schitterende witte bloesem daar altijd al? Ja, dat zal wel, want ze waren al vrij groot. Een genot voor het oog en daardoor een opkikker.
Gelukkig mag ik nog de deur uit om boodschappen te doen, maar dat geldt niet voor iedereen. En hoe lang zal dit gaan duren? Ik verwacht niet dat we op heel korte termijn weer allemaal de straat op kunnen. Dat zal nog wel een paar weken duren. En dan is straks voor al die mensen de lente zomaar voorbij. Het is een gek idee dat grote aantallen mensen tegelijk een seizoen zullen missen. Terwijl het voorjaar een mens vaak zoveel goed doet. Een seizoen om energie van te krijgen.
Nu zullen we het met geheel andere energiebronnen moeten doen. En die openbaren zich in rap tempo. Ik denk aan alle mooie en lieve initiatieven om elkaar bij te staan. Elkaar te troosten, hoop te geven en in praktische zin te helpen. Dat geeft - ondanks de zorgen en nare berichten - toch ook een heel fijn gevoel!
Annette Docter