In deze aflevering (234) van Heden & Verleden gaan we terug naar schoenenwinkel Woutersen, tot eind 1992 gevestigd in de Wilhelminastraat in Berkel en Rodenrijs.
Wie wil reageren of ideeën heeft voor Heden & Verleden kan contact opnemen met de redactie: tel. 010 - 5118892 (keuze 2) of redactie@de-heraut.nl.
Door John Hofman
Schoenenwinkel Woutersen
Berkel en Rodenrijs - Het begon allemaal aan de Noordeindseweg 57, waar vader Gerrit Woutersen een schoenreparatiebedrijfje startte. Na een ongeval op zijn zevende jaar, kreeg hij een kunstbeen. Een zittend beroep was daarom een goede oplossing om later toch zijn brood te kunnen verdienen. We spraken met zoon Jan Woutersen en echtgenote Ineke die hem opvolgden en de latere winkel van vader aan de Wilhelminastraat tot eind 1992 hebben gerund.
“Ik heb als jonge jongen heel vaak gerepareerde schoenen voor vader weggebracht naar de klanten”, vertelt Jan, “niet wetende dat ik later ook voor dit vak zou kiezen. Eerst deed ik het Noordeinde om daarna het Rodenrijs in te gaan. Als er ijs in de sloten lag, kwamen mensen hun schaatsen laten repareren om ze te laten voorzien van nieuwe riemen of een leertje.” In november 1957 besloot vader Woutersen het er op te wagen en startte hij een schoenenwinkel annex reparatiewerkplaats in de Wilhelminastraat waar een aantal winkels was gebouwd. In het pand zit nu een winkel voor gehoorapparaten en brillen. Jan en Ineke wonen er nog steeds boven. Vader Gerrit was lange tijd lid van de fanfare ‘Godsdienst en Kunstzin’, later de huidige harmonie Helicon genoemd.
Hij droeg zijn zaak in 1975 over aan zoon Jan die de winkel samen met zijn vrouw Ineke ging runnen. Vader bleef tot aan zijn dood nog meehelpen met reparaties. Hij is 79 jaar geworden.
Jan: “Ik heb nog een opleiding gevolgd aan de Dagschool voor Schoenmakers. Alles ging daar met de hand, terwijl er al moderne machines stonden. Het middenstandsdiploma behaalde ik in de avonduren. In de winkel aan de Wilhelminastraat draaiden we soms 80 uur per week. Tussen de middag waren we open, maar omdat je steeds werd gestoord tijdens de warme maaltijd, besloten we een pauze te nemen en de winkel even te sluiten. In die tijd gebeurde het vaak dat mensen ’s avonds na sluitingstijd nog schoenen kwamen ophalen, omdat ze de andere dag een bruiloft of, minder leuk, een begrafenis hadden.” Zo af en toe werd er op afbetaling gekocht, omdat sommige gezinnen het geld niet hadden om alles in één keer te betalen. Ze kregen dan een boekje, waarin de termijnbetalingen werden genoteerd. Woutersen verkocht hoofdzakelijk merkschoenen zoals Piedro voor de kinderen en Van Bommel voor volwassenen.
Een fijne tijd
Jan besloot nog een paar jaar een speciale opleiding te gaan volgen om schoenen passend voor gehandicapten te maken. Dat was een specialisme buiten het orthopedische om. Maar hij wilde meer en volgde gedurende vijf jaar de opleiding Podokinesiologie, een moeilijk woord om uit te spreken, maar het komt er op neer dat de lichaamshouding wordt gecorrigeerd en er evenwicht in het spierstelsel wordt gebracht. Hij had veel kennis in huis, maar ‘botste’ soms met de huisartsen die niet zo in deze methode geloofden. De samenwerking met hen ging vrij moeizaam. Jan: “Eén uitzondering wil ik wel noemen: dokter Van Malde (inmiddels overleden, red.) ging er wel in mee!" Het was een wat moeilijke tijd voor hem, omdat hij zijn verworven kennis niet echt goed kon benutten. De jaren aan de Wilhelminastraat hebben Ineke en Jan als heel leuk ervaren. Een fijne tijd! Het was wel hard werken, al waren sommige klanten niet altijd even aardig. Soms klaagde men over schoenen en wilde dan geld terug. Jan: “Ik gaf geen geld terug, want ze hadden geen recht van spreken, omdat ik alleen goede schoenen verkocht én ze er vaak al op hadden gelopen. Soms stuurde de fabrikant mij toch een paar nieuwe schoenen. In al die jaren heb ik één keer tegen een lastige klant gezegd: “Je hoeft hier nooit meer terug te komen!”
Zweetvoeten
Jan ging met zijn tijd mee, want de winkel is drie keer verbouwd. Onder meer kwam er een onderzoeksruimte bij vanwege Jan’s specialisme. Zijn credo was altijd: ‘koop schoenen met je ogen dicht, want ze moeten gewoon goed en lekker zitten!’ Soms had men binnen tien minuten een paar schoenen uitgezocht, maar bleef men nog een half uurtje kletsen.
De verkoop van schoenen was niet altijd ‘aangenaam’ voor Ineke en Jan, want menigeen had behoorlijk last van zweetvoeten. “Er waren klanten die een week lang dezelfde sokken aan hadden!” In de winkel werkten als verkoopsters de zusjes Carla en Annemiek van der Arend. Rond Sinterklaas werden ze als Zwarte Piet geschminkt. Eind 1992 besloot het echtpaar te stoppen. De uitverkoop begon en er kwam een afscheidsfeestje. “Ik had toen nog een behoorlijke voorraad schoenen en laarzen staan dus gingen die voor leuke prijsjes weg”. Van sommige klanten had hij nog geld tegoed, maar dat heeft hij maar als ‘afgeschreven’ beschouwd.
Niet stil zitten
Jan was pas 47 jaar toen hij er mee ophield. Stil zitten daarna was er niet bij. “Ik ben mijn vriend, tegelzetter Kees Balm, gaan helpen. We hebben onder meer grote klussen gedaan in de Tweede Kamer en de Erasmus Universiteit. In hun eigen woning boven de winkel hebben Jan en Ineke alles zelf verbouwd en ingericht. Ook Ineke bleef actief. Na een half jaar mocht ze voor De Hypotheker in Rotterdam een bedrijfsrestaurant opzetten. “Die heb ik vijftien jaar gerund. Elke dag kwamen er zo’n 50 tot 100 personeelsleden lunchen. Ik wilde stoppen op het moment dat Jan 65 jaar zou worden en dat is ook zo gegaan.”
In hun vrije tijd kamperen ze graag. Jan is nog lid van Biljartvereniging ’t Raedthuys in Berkel en Rodenrijs en helpt regelmatig mee in het bedrijf van zoon Erik die een paar escaperooms in Nederland heeft en zoon Rob met een verbouwing. Ook de vier kleinkinderen krijgen alle aandacht. “Onze gezondheid is gelukkig nog goed. In de zomer, bij goed weer, ontbijten we elke ochtend op ons dakterras, dat we samen hebben ingericht.”
Dit artikel werd eind 2019 in uitgebreidere vorm gepubliceerd in Het Lint, het verenigingsblad van de Historische Vereniging Berkel en Rodenrijs.