Vorige week dinsdagmorgen was er ineens paniek op het plein waar we wonen, dit plein ligt op dezelfde plek als waar ooit BVCB voetbalde, soms tussen de koeienvlaaien door. Wat was het geval: door een verkeerde trap was de bal in plaats van in het doel in de sloot terecht gekomen. Zal wel weer een Pietertje geweest zijn. Maar dit hoort niet, het was nog te koud voor waterpolo.
Een joelende mening trok dus mijn aandacht. Meteen een ragebol met lange steel en een visnet gepakt om het ronde voorwerp van de wet van Archimedis te gaan bevrijden.
Maar ter plekke bleek de stroming de bal naar een voor mij onmogelijke plek te hebben vervoerd. Gelukkig dreef de bal naar een kant waar een heel dapper meisje op de rand balancerend met een stok de bal naar zich toehaalde en uit het water haalde. Mooi. Gelukkig kon het spel weer worden hervat. Het mooie van dit verhaal is dat de beste stuurlui met allerlei welgemeende en hard uitgeroepen adviezen veilig op het denkbeeldige strand bleven staan. Wat daarentegen wel heel mooi was, was het luide applaus wat de balredders (iemand anders had haar nog vastgehouden) ten deel viel.
Piet Neeleman
Bergschenhoek