Gerrit Versteeg: "Mijn lichaam kan nu ineens meer dan ik verwachtte"
Parkinson patiënten hebben baat bij dansen
Bergschenhoek - In 2014 ontdekte Gerrit Versteeg de eerste symptomen van de ziekte van Parkinson. Langzaam maar zeker ging het bewegen de inmiddels 76-jarige inwoner van Bergschenhoek minder goed af. Tot hij het dansen voor mensen met Parkinson ontdekte. Dat zette zijn lichaam aan tot bewegen. Tijdens zijn danslessen bij Marc Vlemmix Dance in Rotterdam bleek dat zelfde lichaam meer te kunnen dan hij dacht.
Arie van Driel
Zijn advies aan lotgenoten, maar ook aan mensen met reuma en MS: "Ga dansen. Het verhoogt merkbaar de kwaliteit van je leven". Om hen aan te moedigen geeft hij samen met de leden van de groep demonstraties. Zo traden zij in juli bijvoorbeeld op tijdens het Alter-Art festival in Pergola, als een soort van kennisoverdracht aan geïnteresseerde Italianen. Zaterdag 23 september danst de groep tussen 13.00 en 15.30 uur in de Protestantse Kerk in Delfgauw (Zuideindseweg 7).
Mozart
Gerrit: "Vier jaar geleden zag ik op televisie een film waarin mensen met Parkinson, MS en reuma dansten. Op de muziek van Mozart, nog wel. Terwijl ik niet beter wist dan dat je op die muziek onmogelijk kon dansen, werd ik er toch diep door geraakt. In elk geval danste ik binnen twee minuten met de televisiebeelden mee. Na afloop van die uitzending wist ik het zeker. Ik was niet uit gedanst. Ik kon weer bepaalde bewegingen maken. Dus wilde ik verder dansen, blijven bewegen. En net als op televisie dat samen te doen met lotgenoten. Ik zocht contact en mocht me aan melden bij Marc Vlemmix Dance.
De eerste keer dat ik daar kwam, werd ik ontvangen door een oude man die behoorlijk krom liep. Hij heette me welkom, vroeg niet of ik kon dansen of dat ik dat eerst nog moest leren. Ik moest meteen meedoen. Een uur lang dansen. Zonder pauze. Samen met mensen die net als ik Parkinson hadden, maar ook mensen met reuma of MS.
Door te dansen kan je lichaam dingen doen die dat nooit eerder heeft gedaan. Voor mij persoonlijk betekende dat een nieuw landschap in mijn leven. Dankzij de vrije expressie in het bewegen ontdekte ik wat ik nog met mijn lichaam kon. En dat was gezien de omstandigheden best veel. Al wist ik dat zelf niet. Tot ik er al dansend achterkwam en er een bevrijdend gevoel over me heen viel. Daarnaast, bijkomend voordeel van intensief bewegen met Parkinson, doordat jij je daardoor goed voelt, werken jouw hart en lichaam ook goed."
Levensvreugde
Samen met haar collega Megan de Vries verzorgt dansdocente Simone Siemons de danslessen. Simone: "Ergens in 2015 had ik zoiets van: het mensen leren dansen is leuk, maar er moet toch meer zijn? Een manier van dansen die meer impact op mensen heeft. Ik wilde iets kunnen doen voor mensen die zich door fysiek ongemak niet snel op de dansvloer begaven. Hen al dansend een stukje levensvreugde meegeven. Voor hen gaat dansen in groepsverband veel verder dan alleen plezier. De muziek waarop ze dansen daagt de hersenen uit. Het sociale aspect is groot, want als lotgenoten helpen ze elkaar. Er komt energie los. Bewegen is goed voor de spieren en gaat het bloed sneller stromen. Een combinatie van die dingen vind je terug in de lessen. Die duren een uur. Zonder pauze, wel met ingebouwde rustmomenten."
Gerrit: "Wat ik daarnaast belangrijk vind, is dat je tijdens de lessen geen fouten maakt. Niemand die jou een misstap of wat dan ook aanreken. De onderlinge verstandhouding is goed en er vooral op gericht om elkaar te inspireren. Als dansers kennen wij ook geen enkele schaamte. Want waarvoor of voor wie zouden wij ons moeten schamen?"
Informatie: www.marcvlemmixdance.nl.