Wat is er gaande in de wereld. Zoveel ellende en rampspoed. Overstromingen, droogte, bosbranden en dan afgelopen vrijdagavond laat de aardbeving in Marokko. Het leed is zo immens groot dat het voor ons zo ver er van af niet te bevatten is.
Voor mensen wiens familie er woont moet het ondragelijk zijn om niets te kunnen doen. Ja, spullen inzamelen of geld storten op het door het Rode Kruis opengestelde nummer Giro 6868. Maar dan houdt het ook op.
Ook professionele hulpverlening uit tal van landen staan klaar om af te reizen naar Marokko, maar de overheid aldaar laat slechts beperkte hulp toe. Ook in Nederland zijn reddingswerkers en andere hulpverleners voorbereid om te gaan helpen, maar zij kunnen pas op het vliegtuig naar Marokko stappen na een verzoek van de Marokkaanse overheid. Op het moment van schrijven is dat nog niet het geval. Na de aardbeving in Turkije waren de eerste buitenlandse hulpverleners er dezelfde dag nog. Het is niet te hopen dat door deze trage gang van zaken hulp voor velen te laat komt of zelfs uitblijft. Deze onzekerheid draagt er aan bij dat angst, maar ook boosheid groeit. De tijd tikt door. Mensen willen dat er snel geholpen wordt, dat hun familieleden onder het pui vandaan worden gehaald. Communicatie vanuit de Marokkaanse overheid is dan van groot belang. Leg uit waarom je de grenzen gesloten houdt voor hulp uit het buitenland. En biedt dan zelf snel hulp.
Annette Docter