Freek J. Zijlstra - - Algemeen
VluchtelingenWerk heeft meer vrijwilligers nodig
Lansingerland – Het afgelopen jaar zijn er, deels door gezinshereniging, nog veel asielgerechtigden in Lansingerland komen wonen. Tegelijkertijd vertrokken er vrijwilligers, zodat de werkdruk op het huidige team toeneemt. Wil je meehelpen om anderhalf jaar lang asielgerechtigden te begeleiden bij hun integratie? Lees dan wat vrijwilligers Marianne Wiersma, Lucy Lu en Chiquita Gambier doen en wat hun motivatie is.
Freek J. Zijlstra
Het afgelopen jaar vertrokken vrijwilligers bij VluchtelingenWerk Lansingerland; ze vonden (fulltime) werk en verhuisden in sommige gevallen naar elders. De organisatie draait grotendeels op de inzet van vrijwilligers. Naast 1 fte aan betaalde krachten, lopen er momenteel 16 vrijwilligers (7 mannen en 9 vrouwen) rond om nieuw gevestigde asielgerechtigden op weg te helpen en gedurende anderhalf jaar te begeleiden.
Er zijn 194 personen in begeleiding; daaronder zijn 88 kinderen en 50 alleenstaanden, die voor het grootste gedeelte in Hergerborch wonen. Het komt erop neer dat er in totaal 113 adressen bezocht en begeleid moeten worden. In het begin elke week; na verloop van tijd met steeds grotere tussenpozen. Daarvoor kunnen zich dus best nog wat vrijwilligers melden!
Wij-samenleving
Marianne Wiersma is al twee jaar actief als vrijwilliger. Ze doet dat twee dagen per week en heeft twaalf cliënten in begeleiding. Enkelen zijn al bijna aan het eind van het begeleidingstraject, anderen staan nog maar net aan het begin. Marianne: “De vluchtelingen die nu een verblijfsstatus hebben, maken een cultuurschok mee. Onze samenleving zit heel anders in elkaar en vooral de bureaucratie met een vloed aan administratie vraagt om de nodige zorg en aandacht. Ik begeleid nu wat alleenstaande vrouwen en vrouwen die met hun kinderen met hun man en vader herenigd zijn. Ze komen uit Syrië, Irak en Eritrea, en zijn zo tussen de 30 en 40 jaar. Het duurt wel een paar maanden voordat je de administratie op orde hebt. Intussen moeten ze naar een school, de kinderen èn de moeder, en dat vergt ook de nodige inzet voordat ze een plekje gevonden hebben. De meeste vluchtelingen komen uit een ‘wij-samenleving’ waar men het vanzelfsprekend vindt om dingen voor elkaar te doen. Als er een netwerk van landgenoten is, staan ze altijd voor elkaar klaar.” Waarom doe je dit werk? Marianne: “Ik woonde in Rotterdam tussen mensen die na jaren in Nederland nog steeds de taal niet spraken en niet geïntegreerd waren. We moeten nieuwkomers op weg helpen, zo snel mogelijk naar school sturen en ze gaandeweg op eigen benen laten staan. Mijn cliënten zijn heel blij met de hulp en aandacht die ze krijgen en dat stimuleert me.”
Taalbarrière
Lucy Lu is geboren en getogen in China. Ze kwam drie jaar geleden voor de liefde naar Lansingerland en liet haar moeder en twee broers achter. Ze studeerde Engels aan de universiteit en had een goede baan op het gebied van business administratie voor internationale bedrijven. Lucy: “Ik heb Nederlandse les aan de Volksuniversiteit en ben nu met mijn vierde cursus bezig op niveau B1+. Bij VluchtelingenWerk houd ik me bezig met administratieve werkzaamheden en het up-to-date houden van de cliëntendossiers. Dat doe ik twee dagdelen per week. Intussen begeleid ik ook zelf een cliënt die uit China komt. Omdat die vrouw geen andere taal spreekt, is ze best wel van mij afhankelijk. Hoewel ze in Hergerborch met anderen woont, is ze door de taalbarrière een beetje geïsoleerd.” Lucy ging zelf weg uit China, terwijl daar geen reden voor was, maar deze vrouw moest vanwege haar christelijk geloof haar land ontvluchten. Wat vindt ze daarvan? “Ik begrijp haar redenen en probeer haar zo goed mogelijk met alles te helpen. Dat geeft me een goed gevoel en het geeft me inzicht in wat er allemaal nodig is om in Nederland te kunnen wonen, te werken en een sociaal leven op te bouwen. Ik stapte ‘gewoon’ in het leven van mijn Nederlandse vriend en hoef alleen maar te zorgen dat ik de taal leer. Bij haar is dat heel anders; zij moet het helemaal alleen doen.”
Respect
Chiquita Gambier volgt de verkorte Mbo-opleiding voor sociaal maatschappelijke dienstverlening. Ze was op zoek naar een stageplek in de sector Zorg & Welzijn bij een gemeente of jongerenloket, maar zag via de website van VluchtelingenWerk dat ze ook daar haar stage van 9 maanden kon lopen. Ze woont in Rotterdam-Hillegersberg en heeft met haar partner drie kleine kinderen, maar toch tijd om dit twee dagen per week te doen. Chiquita: “Ik begeleid vijf alleenstaande cliënten die uit Syrië, Nigeria en China komen. Ik heb samen met iemand van de gemeente huisbezoeken afgelegd en probeer ze met 100% inzet op weg te helpen. Ze hebben nú hulp nodig. Ik vind de administratieve belasting in het begin van hun verblijf best zwaar. Wij zijn er om ze te helpen bij het nemen van belangrijke beslissingen, bijvoorbeeld bij het maken van een schoolkeuze.” Wat leer je van ze? Chiquita: “Dat ze al moeilijke keuzes hebben moeten maken toen ze hun huis, werk en familie achterlieten. Ik weet wel dat ík nooit zonder mijn kinderen weg zou kunnen gaan! Hun keuzes dwingen wel respect af, hoewel het soms niet te begrijpen is.” Wat kan anders of beter? Chiquita: “Sommigen zitten zo in de knoop dat ze, denk ik, meer professionele begeleiding nodig hebben dan de huisartsen kunnen bieden. De basisscholen hebben het ook zwaar; daar zou geld voor extra onderwijsassistenten bij moeten.”
Vrijwilligers kunnen informatie inwinnen of zich aanmelden bij teamleidster Gayle Campbell, Wilhelminastraat 1c (De Stander), 2661 ET Bergschenhoek, gcampbell@vluchtelingenwerk.nl of tel. 010-5226651.