Met hart en ziel fysiotherapeut
Kees Versteegh groeide in zijn vak
Lansingerland – Na ruim veertig jaar actief geweest te zijn als fysiotherapeut en daarmee een bekend vakman in heel Lansingerland neemt Kees Versteegh aan het eind van de maand mei afscheid van zowel de collega’s als zijn patiënten waar hij jaren mee en voor werkte.
Na de middelbare school had Kees nog geen idee welke kant hij zou gaan kiezen. Zijn vader runde een zaak in vak- en vrijetijdskleding in het centrum van Delft. “Twee broers van mij kozen eveneens voor dat vak en samen maakten ze plannen voor verdere uitbreiding,” kijkt Kees terug op die tijd. “Mijn passie lag daar echter niet en dus puzzelde ik verder; wat dan? Mijn oudste zus attendeerde mij op de opleiding fysiotherapie; een opleiding die aansloot op mijn mogelijke belangstelling.” Het bleek een goede keuze. Kees omarmde het studentenleven en volgde zijn opleiding in Utrecht.
“De combinatie van studeren, praktisch bezig zijn en het werken met mensen met allerlei hulpvragen was echt op mijn lijf geschreven,” weet Kees. “Het leuke was ook, dat ik in die tijd mijn vrouw heb ontmoet die eveneens voor het vak van fysiotherapeut koos. We gingen samenwonen in Delft en na met goed gevolg de opleiding afgesloten te hebben opende ik een eigen praktijk aan huis. Het was een tijd waarin nog onderscheid werd gemaakt tussen particulier - en ziekenfondsverzekerden. Omdat ik geen ziekenfondscontract had kon ik uitsluitend de particulier verzekerden behandelen. De praktijk groeide echter en er kwam steeds meer vraag om behandeling van mensen die ziekenfondsverzekerd waren, maar die niet bij mij terecht konden.”
Rotterdam en omstreken
De contracten konden niet worden uitgebreid, maar wel worden overgenomen. “En dat het ik gedaan; van een collega die ermee stopte. Die contracten waren echter wel gebonden aan de regio. In mijn geval Rotterdam en omstreken. Dus begon er vervolgens een zoektocht naar het vinden van een geschikte locatie en het liefst zo dicht mogelijk bij Delft. Op aanraden van familie - die al in Berkel en Rodenrijs woonde – hoorde ik dat daar een fysiotherapiepraktijk gevestigd was die graag verder wilde uitbreiden. Van samenwerking ben ik altijd al voorstander geweest, dus ik zocht contact met praktijkeigenaar Harm Mallee. Samen met in zijn praktijk reeds werkenden Joop van Engelen en Henk Mertens waren zij eigenlijk op zoek naar een vrouwelijke fysiotherapeut.” Lachend: “Dat werd voor mij natuurlijk lastig. We begrepen echter beiden dat we beter voor samenwerking dan voor concurrentie konden kiezen, mede door het meegebrachte ziekenfondscontract. Toen ik dan ook aanbood ‘een dag per week een Schotse kilt aan te trekken’ werd de samenwerking een feit.”
Maatschap
In 1984 ontstond de Maatschap voor Fysiotherapie Berkel. “Daarna is het hard gegaan. Vanaf de Beethovenstraat kwam uitbreiding naar de Julianastraat in Bergschenhoek, de Struisvaren, Noorderparklaan en Parkzoom. In 1995 naar de Ranonkelweg in Berkel en Rodenrijs samen met huisarts Van Ochten om daarna in 2015 over te gaan naar het gezondheidscentrum de Klapwijkse Zoom. Ook de overgang in 2000 van de Beethovenstraat naar de huidige hoofdlocatie aan de Sterrenweg was een belangrijke stap om verder te groeien. Bovendien met ruimte om mensen verder te kunnen laten revalideren in de trainingsruimte. Niet alleen aan de Sterrenweg, maar tevens bij Parkzoom en het medisch trainingscentrum te Bleiswijk. Dit alles was natuurlijk niet mogelijk zonder de inbreng van veel nieuwe, jonge en gedeeltelijk zelf opgeleide fysiotherapeuten, waarvan sommigen in de loop der jaren de gelegenheid kregen zich in te kopen en hiermee de continuering te waarborgen. Met Serge, Mark, Ed en Jeroen zal de praktijk – inmiddels onder de naam Fysiotherapie Lansingerland - hopelijk nog heel lang mensen kunnen helpen, waarbij de kwaliteit altijd in een hoog vaandel zal staan.”
Specialisatie
Door innovaties, verandering van zienswijzen, het ontstaan van nieuwe specialisaties en samenwerkingsverbanden is het vak ook veranderd.
“Zelf heb ik mij met name gespecialiseerd in de manuele therapie. ‘Heb jij die grote handen van die Versteegh weleens gezien’ werd regelmatig gehoord. Het werken met mensen die bezig zijn met hun herstel, de bijbehorende gesprekken zoals het luisteren naar hun problemen, maar net zo goed de mooie verhalen en niet te vergeten de humor zal ik erg missen. Maar aan alles komt een eind. Ik krijg nu tijd om andere dingen te gaan doen. Voorlopig heeft echtgenote Ingeborg al de nodige klussen opgespaard. Het huis verven is er daar één van, maar de huishoudelijke taken zullen ongetwijfeld ook wel wat opgeschroefd worden. Verder weten de kinderen mij ook vast en zeker te vinden als klussenier. Op het gebied van sport ben ik ooit begonnen in de golfsport, maar de laatste jaren heb ik daar geen actieve herinneringen meer aan. Dus als oud hockeyer de sport maar weer eens oppakken lijkt ook een leuk vooruitzicht. Onlangs ontving ik mijn museumkaart voor gepensioneerden, dus ook daar zal ik met goede vrienden gebruik van gaan maken.”
Tenslotte: “Ik zou iedereen willen bedanken voor het gestelde vertrouwen dat zij mij hebben gegeven in de loop van mijn carrière van ongeveer 40 jaar. Ik heb met liefde in het vak gewerkt en nooit spijt van mijn keuze gekregen!”
Foto