Uiteraard gebeuren er in deze driftige en gevaarlijke tijden ingrijpender zaken dan eventuele plannen uitvoeren voor huizenbouw in het fraaie groene driehoekje van de Noordpolder. Toch mogen wij wel alert blijven op ontwikkelingen. Nu dan de stoere ‘aanwijzing’ van de provincie om dat stukje toch vol te bouwen. Want ja, we moeten toch wat. Onlangs discussieerden in het perscentrum Nieuwspoort in Den Haag politici en bouwkundigen over het thema wonen. Met rode oren volgde ik digitaal onder meer een lezing over een project in de Noordoost Polder.
Aldaar was in overleg met vele belanghebbenden een veelomvattend lange termijnplan gemaakt voor woningbouw. Daarbij rekening houdend met de mogelijke daling van de zeespiegel of anderszins problemen met waterstanden en grondwaterpeilen. In het plan was ruimte voor de natuur en zeer gevarieerde, ook voldoende betaalbare, woningbouw. De projectleider sprak als zijn vaste overtuiging uit, dat wij het in Nederland niet goed gaan redden met woningbouw in de stijl van ‘plukje hier, plukje daar’.
Dit terwijl een flinke groep landelijke en regionale bestuurders vaak tamboert op ‘binnenstedelijke verdichting’. Ofwel het opvullen van vaak groene stroken en plekken in dorp of stad. Dat pleit ervoor om ook eens met deze blik de plannen voor de driehoek Noordpolder te bezien, dat in het landschap een groene en fraaie uitloop betekent in een steeds meer verstedelijkte omgeving.
Ik blijf de woningnood echt wel zien. Deze nationale schande is voor iedereen, en vooral voor jonge mensen, de middengroepen en ouderen, zeer ingrijpend. Toch blijft het voor mij beter om het plan voor de driehoek Noordpolder onderdeel te maken van een groter plan. Met aandacht voor de waterhuishouding in de polder, de variatie in de woningbouw, en de belangrijke functie van de natuur voor de leefbaarheid in de regio. En met vooral een dwingend oog voor de betaalbaarheid van de nieuwbouw.
Al met al: wat mij betreft geen ‘plukje hier, plukje daar’ in natuurgebied driehoek Noordpolder. Nog los van de bizarre gedachte om daarvoor een bestaande wijk te verscheuren door er een ‘ontsluitingsweg’ dwars doorheen te bedenken.
Kees Keller
Berkel en Rodenrijs