Februari week no. 8... Het gebeurde op een Portugees strandje. De telefoon van mijn man piepte omdat er een sms-je binnenkwam. Mijn phone begon ook te gonzen. Sterker nog, je kon precies zien wie er op het strandje de Nederlandse nationaliteit hadden: namelijk een grote, grijze, meestal opgewekte Hollandse enclave die ook aan het net zo grijze en naargeestige weer in eigen land ontsnapt waren. Een soort gezamenlijk Zonnebloem-reisje maar dan anders. Al die Nederlanders kregen op dat moment het vreselijk onverwachte nieuws van hun thuisfront.
Paniekerig keek men om zich heen, speurend of er nog een smartphone-vrij mens was om het nieuws aan over te brengen.
Een wildvreemde man vertelde mij dat hij het in eerste instantie niet geloofde, maar zijn schoonzus
in Klazienaveen wist het heel zeker. Bedremmeld keek ik om mij heen, weg was het relaxte strandgevoel.
Hoe zou de familie gereageerd hebben, de vrienden, collega’s maar ook vele criticasters. Ik voelde feilloos aan wie nu wél... nee, niet zij, ik schudde deze afschuwelijke gedachte van me af, maar wat nu.
Dit is geen beslissing die je in een opwelling neemt, heeft 'ie iets anders, hoe gaat de bevolking reageren, je familie, vrienden en is er overleg geweest, aarzeling, is de huisarts geraadpleegd, een psycholoog misschien.
We zaten onverwachts met een tiental broodjes kroket en frikandellen etende mensen op een terras na te filosoferen en onze verbijstering weg te drinken. Een diepbruine gerimpelde met tatoes overdekte man uit Goes vertelde dat zijn voormalig collega zei dat het nieuws was ingeslagen als een clusterbom op het bloedrode Moskou’s Plein en zijn tante Trees een paar aspirines had moeten innemen, zware hoofdpijnen.
Sommigen speculeerden dat het een weloverwogen besluit moest zijn geweest, wordt het een sneeuwbal effect en wat dan.
Trrrrrrrrr, het altijd uiterst irritante geluid naast mij deed me grijpen naar die knop op de wekker, weer mis. Het wordt tijd om ook eens richting strandje Portugal te vertrekken, heb er écht zin an.
Marijke Schmid
Berkel en Rodenrijs