Kunstenaar Martien Dalessi na herseninfarct:
'Ondanks alle beperkingen wilde ik toch een leven'
Bergschenhoek - Lange tijd lacht het leven je toe. Tot de lach plots een grimas wordt en niets meer vanzelfsprekend is. Het overkwam Martien Dalessi (68) in 2009, toen hij aan een herseninfarct niet-aangeboren hersenletsel (NAH) overhield en uiteindelijk volledig werd afgekeurd. Hij vond bij zichzelf echter de oerkracht die in ieder mens schuil gaat, om terug te keren in het leven. Klei en keramiek bleken voor hem de ultieme stimulans te zijn. Zijn huis in Bergschenhoek oogt niet voor niets als een expositieruimte vol keramische kunst.
Arie van Driel
Dalessi werkte vijfentwintig jaar bij Van der Linde Interieur in Bleiswijk als (autodidact) interieuradviseur: "Mijn levenspad was uitgerold. Althans, dat dacht ik. Tot ineens de wereld op z´n kop stond en mijn leven behoorlijk ingewikkeld werd. In plaats van te revalideren ben ik daarna weer volledig gaan werken. Om na een jaar in te storten. Burn-out. En ben ik gaan revalideren. Ik had al een hoge sensitiviteit, maar door die infarct werd die nog hoger. Ik droeg een pet en zonnebril, had oordopjes in, om zo min mogelijk prikkelbaar te raken.
In 2014 ben ik volledig afgekeurd. Ondanks alle beperkingen wilde ik toch een leven opbouwen. Zo had ik al die tijd niet meer achter het stuur van een auto gezeten. Ik wilde dat wel weer eens proberen en nam rijles. Dat ging prima. Al mocht ik niet te hard rijden en moest ik extra goed opletten op overstekende voetgangers, en zo. Door dat autorijden kreeg ik ineens vijftig procent van mijn leven terug. Dat zorgde ervoor dat ik door kon groeien."
Bedreven
Zijn volgende ´doorgroeistap´ was de cursus keramiek aan de Vrije Academie in Zoetermeer en waar Dick Blacquière hem inwijdde in het vormgeven van keramiek. Dalessi: "Het creatieve vormgeven van interieurs maakte plaats voor de creatieve manier waarop ik klei vormgaf. Ik bleek er bedreven en handig in te zijn. En ik was uiteraard blij dat die infarct mijn handen intact had gelaten. Want die had ik natuurlijk wel nodig. Ik ben een mensenmens. Moet erop uit. Van thuiszitten word ik chagrijnig. Ik ben toen op les gegaan bij Joop Cock, hier in Bergschenhoek. Dat pakte goed uit. Want dat sociale leven met klei bleek voor mij de extra drijfveer te zijn om nog meer door te zetten. Daarnaast kreeg ik ook nieuwe energie van mijn oud-collega´s bij Van der Linde. Die kwamen langs om advies te vragen. En het is altijd fijn om erkenning te krijgen voor datgene wat je daar had gedaan."
Gasoven
De volgende stap was een eigen atelier en een gasoven. Samen met zijn vriend Kees bouwde hij een werkruimte in zijn tuin. Dalessi: "Wanneer ik daar aan het werk ben, voelt het alsof ik in een cocon zit. Mijn atelier als veilige container, zeg maar."
Een van zijn karakteristieke specialiteiten binnen zijn ambachtelijk kunstenaarswerk als maker van keramiek, zijn de kommen met namen aan de binnenkant van de rand. Dalessi: "Die geef ik bij de geboorte van een kind van familie, vrienden en kennissen. Met een levenslange garantie. Valt er eentje kapot, dan maak ik een nieuwe. Zo lang ik leef."
Op zondag 15 januari exposeert Martien Dalessi bij Theemaas Thee Koffie & Galerie aan de Karel Doormanstraat 469 in Rotterdam.
https://martiendalessi.nl