Geboren & Getogen in Lansingerland

In de rubriek Geboren & Getogen in Lansingerland vertellen inwoners van onze gemeente hun levensverhaal aan Marloes Nuijten. Hun hele leven of een groot deel van hun leven wonen de geïnterviewden uit deze rubriek in Lansingerland. Variërend van 50 tot 100 jaar. Zij vertellen hoe ze hier opgroeiden, welke vriendschappen er ontstonden, maar ook delen ze verhalen over de liefde en eigen gezin. Deze week deel 4 met Johan de Veld.

Op onze oproep om uw verhaal met ons te delen hebben we een overweldigend aantal reacties ontvangen. Hartelijk dank daarvoor! Voorlopig hebben wij voldoende mooie verhalen.

Door Marloes Nuijten

Johan de Veld zal altijd in Berkel en Rodenrijs blijven wonen; het is zijn thuis

Berkel en Rodenrijs - Met zijn acht broers sliep Johan de Veld (73) in zijn kinderjaren op de zolder van hun ouderlijk huis aan de Rodenrijseweg. Eén grote ruimte waar Johan als één na jongste jongen uit het gezin, ieder uur totdat de oudste naar bed ging, wel even uit zijn slaap werd gehaald.

Johan: "Als je jong was, moest je om zeven uur naar bed. Als je ouder was om acht uur. Daarna om negen uur en dat ging zo door. Iedere keer als er een broer naar boven kwam, ging het licht aan en werd je even wakker.” Bij zijn zussen ging het er hetzelfde aan toe; die sliepen met z’n achten op een zolder in een bijgebouw achter het woonhuis.
De vader van Johan werkte hard om het gezin met zeventien kinderen te onderhouden. "Mijn vader had samen met drie broers een tuindersbedrijf in de plas, achter de boerderij van Koot, wat nu de Van Oldenbarnevelthoeve is in Rodenrijs. Hij teelde daar komkommers, sla, peen en ook nog andere soorten groenten.”

Altijd aan het werk

Vaak zag Johan hem alleen ’s avonds; zijn vader was altijd veel van huis. "Soms kwam hij tussen de middag thuis en ging ’s avonds weer naar de tuin. Ook op zondag.” Een groot deel van het huishouden kwam daardoor op de moeder van Johan terecht. Maar: "Als mijn moeder voor zeventien kinderen, mijn vader en zichzelf kleren moest wassen, hielp mijn vader wel. Er werd toen nog gewassen in een tobbe.”
Vanaf dat Johan een jaar of acht was, stond hij regelmatig ’s morgens vroeg rond vier uur op om in het bedrijf van zijn vader komkommers te rapen. Na een paar uurtjes gewerkt te hebben, begon zijn schooldag op de Wilgenhoek. "Vaak werkte ik ook nog na schooltijd. Schoffelen, het vuil van de penen wassen…”.
Tot de vierde klas zat Johan op de Sint Jozefschool, wat later de Wilgenhoek werd. Daarna ging hij naar de nieuwe én enige katholieke basisschool in Rodenrijs: de Don Bosco school. "De vijfde en zesde zat in één klas omdat er heel weinig kinderen waren in Rodenrijs. We zaten in totaal met 24 kinderen in de klas."
Johan ging liever werken dan dat hij op school zat en begon als veertienjarige met werken. Eerst twee jaar in de tuinderij en daarna ging Johan in de bestrating. Het bedrijf van zijn vader overnemen was niet mogelijk. "Er werd een stuk grond aan de Zuidersingel gekocht en mijn drie oudste broers zijn met het bedrijf verder gegaan. Drie vrijgezellen, dus die hadden niet veel nodig.”

Verliefd op Crooswijkse Nora

Naast het harde werken, zocht Johan zijn ontspanning in de weekenden graag in De Hoef, gevestigd in het parochiehuis van de Hervormde Kerk in Bergschenhoek. Een plek waar alle bekende bandjes die op dat moment populair waren, optraden. Het was ook de plek waar Johan in de jaren zeventig de liefde van zijn leven vond. "Nora kwam uit Crooswijk, Rotterdam. Familie van haar had haar meegenomen naar De Hoef. Toen ik haar zag, was het gauw beslist.”
Voor de ouders van Nora was dat een ander verhaal. "Haar ouders waren niet meteen happig. Ik was 21 en Nora nog maar 16. Toch ben ik blijven vasthouden.” En gelukkig maar: "Ik ben nu nog steeds net zo verliefd als in het begin.”
Het stel is in november van dit jaar 50 jaar getrouwd. "Als ik ’s morgens wegga, geef ik Nora altijd een zoen en zwaaien we naar elkaar. Ook al ga ik vier keer per dag weg. Voor hetzelfde geld kom je nooit meer terug.”

24.000 gulden voor zijn eerste huis

Johan en Nora hebben het goed met elkaar, én met hun twee kinderen en zeven kleinkinderen. Jarenlang woonde het gezin op de Zuidersingel. In een huis dat Johan ooit samen met zijn zus kocht. "Een tuinder ging verhuizen en vroeg aan mijn vader of het niet wat voor één van de kinderen was. De tuinder had van twee huizen één huis gemaakt en samen met mijn zus kochten we het en maakten we er weer twee huizen van. Zo hadden we ieder een eigen woning. We betaalden 24.000 gulden voor dat huis.” Zelf had Johan het op dat moment niet breed en zijn vader bood aan hem met de koop te helpen. "Wel moest ik hem terugbetalen mét rente.”

Reisliefhebber, maar blij thuis te komen

Na 23 jaar op de Zuidersingel te hebben gewoond, wonen Johan en Nora nu ook al bijna 27 jaar op het Weegbreeplantsoen. Met de kinderen op fietsafstand bij zich; beide dochters zijn in Berkel en Rodenrijs blijven wonen. Al is het voor hen en de kleinkinderen hier wel weer anders wonen dan voor Johan op die leeftijd. "Het is veel voller geworden in Berkel en Rodenrijs. Vroeger was alleen de Rodenrijseweg bebouwd en dat was het. Als wij speelden, gingen we voetballen op het grasveld naast ons huis of deden we wegkruipertje. Er reed geen auto voorbij. Nu is daar weinig ruimte voor.”
Voor Johan is er geen haar op zijn hoofd die eraan denkt om te verhuizen. "Ik ga graag op vakantie. Amerika, Dubai, Spanje, Frankrijk; ik ben overal wel geweest. Maar ik ben blij als ik weer terug in Berkel en Rodenrijs ben. Het is mijn thuis.”

Marloes Nuijten van Mijn Deelboek

Marloes (31) is een geboren en getogen Berkelse. De voormalig journaliste richtte ruim twee jaar geleden Mijn Deelboek op. Een vernieuwende, digitale manier om je verhalen tastbaar te maken met een boek. De wereld wordt steeds sneller, maar wanneer sta je nou echt bewust stil bij alles wat je meemaakt in je leven? Door een reis door je verleden besef je hoeveel je hebt meegemaakt en het geeft de (klein)kinderen een bijzondere inkijk in je leven. Maak een boek via: www.mijndeelboek.nl.