´Bij ons op de Poolster, daar wil ik altijd zijn!´
Juffen Anja, Irene, Wieka en meester Fons: dág met een traantje
Berkel en Rodenrijs - Wat doe je als je op het punt staat om emotioneel te breken en het niet langer droog houdt? Dan probeer je jezelf een houding te geven en doe je mee met de 150 kinderen die speciaal voor jou een dansje doen. Of zoals juf Anja van de Poolster het voelde: "Toen het voor me op het schoolplein helemaal losging, schoot ik vol. Maar om te gaan zitten huilen, dat is is natuurlijk ook weer niet gezellig. Dus ben ik maar mee gaan dansen."
Arie van Driel
Juf Anja is Anja Kennepohl. Samen met haar collega´s Irene Gijsen, Wieka Mertens en Fons ter Stegge nam zij vrijdag 24 juni afscheid als leerkracht van basisschool De Poolster. De wetenschap vanaf dat moment een heuse pensionado te zijn maar vooral de Poolsterwaardige manier waarop hun leerlingen hen uitzwaaiden, kietelde hun gemoed hoor- en zichtbaar.
Erehaag
Alleen al hun aankomst bij de school was indrukwekkend. Het viertal arriveerde in een heuse limousine en bereikte over de rode loper en door een erehaag die door door de jongste leerlingen werd gevormd, uiteindelijk het 'podium'. Vervolgens ontrolde er voor hun ogen een waar zang- en dansfestijn. Uit alle beschikbare deuren kwamen groepen scholieren het schoolplein op. Om vervolgens massaal het Poolsterlied (op de muziek van het beste Kinderen voor Kinderen lied ooit: Op een onbewoond eiland) te zingen en te dansen. Met de ogen dicht waande je je zelfs voor even bij een optreden van het beroemde Hilversumse kinderkoor.
Voor Anja, Irene, Wieka en Fons was dát het ultieme moment. Vooral toen het tot hen doordrong dat de tekst van het ooit in 1981 door componist Tonny Eyk geschreven nummer door hun oud-collega´s juf Kim en juf Ilona aan hun afscheid was aangepast, hielden ze de ogen niet droog.
Missen
Juf Irene, sinds 1997 werkzaam op de school: "Ik kan nu wel stoer zeggen dat ik de Poolster en mijn leerlingen niet ga missen, maar dat is natuurlijk onzin. De komende dagen gaat het nog wel, denk ik. Daarna komt de klap." Ze beloofde haar groep 5 in elk geval een keertje langs te komen.
Meester Fons is als het om ´met pensioen gaan´ gaat, een ervaringsdeskundige. Hij begon in 1977 met les geven en ging in 2011 met pensioen. Een fikse huilbui bij het verlaten van het schoolplein verzette toen echter zijn zinnen. Niet veel later stond hij weer voor de klas. Fons: "Omdat ik de school en het lesgeven niet kon missen. Feitelijk kan ik dat nog steeds niet. Al is dit keer mijn afscheid definitief." Van zijn jongens en meisjes uit de groepen 7 en 8 kreeg hij de Italiaanse vlag met daarop al hun namen. Fons gaf hen namelijk ook les in het Italiaans.
Overweldigend
Juf Wieka, vanaf 1997 leerkracht op de school, en juf Anja (1994) vonden de manier waarop zij en haar collega´s werden uitgezwaaid ´overweldigend. "Dit afscheid met al die enthousiaste kinderen, de zelf geknutselde cadeaus die we kregen, het dansen en het zingen, dat past allemaal bij De Poolster."
Dat was ook het bij belangrijke gebeurtenissen traditioneel hijsen van de vlag van de school. In dit geval was het de oude vlag. Die paste immers beter bij het karakter van dit feest met een traan.