De tijd is rijp
Het gebeurt onder ons, heb je het al gezien dat er een uitweg is uit de impasse waarin wij leven. Het nieuws van de afgelopen tijd raakt mij steeds opnieuw, en vele met mij: ‘De wereld waarin wij leven is een wereld van enerzijds rijkdom, soms extreme rijkdom, en anderzijds armoede, soms extreme armoede; wij wonen in een wereld van vrede en anderzijds met plaatsen van oorlog en geweld. Het is soms slechts een paar uur vliegen van elkaar verwijderd, anderzijds nog dichterbij soms in onze eigen omgeving. Die verschrikkelijke tegenstelling heeft niets met vrede, liefde en gerechtigheid van doen, maar in de wereld zal het er toch van komen en het kan.
Wij zitten in een wereld van racistisch gepraat, van onverdraagzaamheid ten opzichte van elkaar, die van ver afkomen op de kruimels die van onze tafels vallen… ‘economische vluchtelingen' worden ze genoemd. Het klimaat staat onder hoogspanning, het is te droog, veel te droog, er dreigt hongersnood voor miljoenen mensen. Grote bosbranden blijken onhoudbaar vernielingen aan te richten. Het is te nat, veel te nat. Overstromingen laten een spoor van vernielingen achter, waar ook dodelijke slachtoffers te betreuren zijn.
Waarachtig kan het allemaal zo zijn, als je het zo bij elkaar schrijft en leest zou je de handdoek in de ring gooien. Bekijk het maar met je optimistische boodschap: ‘Het kan beter’ ik heb er geen boodschap aan en zorg wel voor mezelf dat ik er goed uit komt ‘je leeft maar één keer’.
Voor mij is het leven in een wereld met tegenstellingen er niet één van laat maar waaien. Heb geloof in de goede boodschap, de tijd is rijp: in de wereld van tegenstellingen blijven geloven dat het anders kan, niet opgeven maar de schouders eronder. Zoeken naar wegen om tegenstellingen te overbruggen. Je stem laten horen tegen het onrecht, oorlog en het kwaad of tegen een klimaat dat onder hoogspanning staat.
Het is al aanwezig in mensen met een grondhouding van eerbied en respect voor de ander, van zorg voor het kwetsbare en zwakke, van menselijkheid en liefde. Een grondhouding, die telkens weer opnieuw, in wat voor situatie dan ook, gestalte krijgt in de keuze voor concrete mensen, in de keuze voor het leven. Die grondhouding is het criterium voor alles wat mensen hebben, hun bezit, hun arbeid, hun huis, hun bestaansmiddelen; die grondhouding bepaalt de relaties met mensen. Altijd gericht op leven schenken, op leven delen, zelfs met inlevering van eigen leven. Dát is het voor mij, die blijde positieve boodschap, zie je het niet het is al begonnen: het Rijk Gods, dat op handen is, is midden onder ons, in zulke mensen, in jou en je eigen leefomgeving.
Diaken Dick Vrijburg