De weg naar het pleegouderschap
Sjoukje weet één ding zeker en dat is dat ze moeder wil worden. Als zij in aanraking komt met pleegzorg gaat haar hart sneller kloppen. De eerste stap is daarom snel gezet. In deze column neemt ze je mee op de weg om pleegmoeder te worden. Door een kijkje te geven in haar persoonlijke verhaal wil ze andere mensen inspireren om makkelijker de stap te zetten richting de pleegzorg.
We zijn een paar maanden verder sinds het laatste bezoek en ik praat de dames bij. Inmiddels is mijn coachopleiding afgerond en ben ik een coachpraktijk gestart voor jongeren en jongvolwassenen die moeite hebben met het meekomen op school en/of thuis niet helemaal kunnen aarden. Omdat dit de nodige tijd in beslag nam hadden we het traject on hold gezet.
De pleegzorgbegeleiders zijn enthousiast over mijn voortgang en komen daarna ter zake. De weg die ik ben ingeslagen, samen met nog een aantal andere overwegingen leidt tot de conclusie dat ik toch niet geschikt ben als pleegouder. Dat nieuws komt best hard aan, want ik had het niet verwacht.
Wat nu, pleegouder worden was mijn droom en nu blijk ik toch geen match te zijn. Het voelde als een klap in mijn gezicht. En als ik heel eerlijk ben, heeft het even geduurd voordat ik kon inzien dat het universum altijd het beste met je voorheeft en dat niets zonder reden gebeurt. Het hele traject heeft mij tenslotte doen inzien dat ik in mijn rol als ondernemer voor véél meer jongeren iets kan betekenen en daar ben ik dankbaar voor.
Volgende maand hebben we wederom contact om te kijken of ik op een andere manier nog iets zou kunnen betekenen voor pleegzorg.
Ik vond het in eerste instantie lastig om dit te delen omdat mijn ego toch wel een deukje had opgelopen en ik toentertijd het grotere plaatje nog niet zag. Ik ben deze commitment aangegaan om mijn verhaal te delen en daar hoort dit ook bij.
Hoe dit verder gaat en wat er uit het volgende gesprek komt dat hoor je de volgende keer of kijk intussen op www.sjoukjenees.com.
Sjoukje Nees