Bij het voorbij zien komen van de beelden van de rellen afgelopen weekend sprongen de tranen in m'n ogen. Zoveel agressie naar politie en hulpverleners. Zoveel vernielingen. Zoveel schade voor winkeliers en andere ondernemers. Er is de afgelopen dagen al veel gezegd en geschreven over de achtergronden van de rellen. Wat beweegt dit soort mensen, en waar zijn de ouders als het gaat om de minderjarigen die de boel aan het slopen waren. Je zag duidelijk dat er meelopers tussen de relschoppers zaten. Soms aarzelend, een stap terug doend, dan weer vol bravoure schreeuwend. Gewoon zielig om te zien.
Inmiddels loopt de discussie hoog op tussen voor- en tegenstanders van 1G, 2G en 3G, vaccineren of niet vaccineren. Het is voor veel mensen moeilijk om op een rustige manier met elkaar in gesprek te gaan. In de talkshows houden mensen zich nog wel in, maar wie social media volgt lopen de rillingen over het lijf. Vaak anoniem de ander voor alles wat lelijk is uit maken. Doodsbedreigingen uiten, het gaat erg ver.
Waarom kunnen we niet gewoon lief zijn tegen elkaar, verzuchten anderen. Is dat nou zo moeilijk? Waar komt die hardheid en onverdraagzaamheid vandaan. Laten we eerlijk zijn, daar heb je geen coronavirus voor nodig. Het is van alle tijden. Helaas. Maar juist nu onze maatschappij onder druk staat, is het van groot belang dat we elkaar met respect bejegenen. Met een beetje liefde. Ook als je het absoluut niet met die ander eens bent. We houden het dan het langst vol. Gewoon proberen.

Annette Docter