De weg naar het pleegouderschap
Sjoukje weet één ding zeker en dat is dat ze moeder wil worden. Als zij in aanraking komt met pleegzorg, gaat haar hart sneller kloppen. De eerste stap is daarom snel gezet. In deze column neemt ze je mee op de weg om pleegmoeder te worden. Door een kijkje te geven in haar persoonlijke verhaal wil ze andere mensen inspireren om makkelijker de stap te zetten richting de pleegzorg.
Net als bij de eerste avond, worden we de volgende avonden ook vriendelijk welkom geheten. Er is ruimte voor de pleegouders om elkaar wat beter te leren kennen en daar je toch met elkaar dezelfde reis maakt is het fijn om ervaringen met elkaar te delen.
Naast het verhaal van Mika dat ook bij deze avonden het terugkerende thema is, krijgen we voor een opdracht drie strookjes papier. Op ieder papier moeten we iets opschrijven dat ons heel dierbaar is. Omdat ik maar drie strookjes heb, denk ik er goed over na. Wat het doel op dat moment is, is nog niet duidelijk maar dat zal snel volgen.
Nadat we onze dierbaren hebben opgeschreven, worden er willekeurig strookjes weggehaald. Ik blijf met één strookje over. Daar staan mijn hondjes op. De andere strookjes zijn afgepakt. Op dat moment realiseer ik me hoe makkelijk je iets kan kwijtraken en dat komt wel binnen.
Het is mooi en confronterend tegelijk en het helpt mij als aspirant pleegouder om me goed in te kunnen leven in de situatie van mijn aanstaande pleegkind.
Tot slot komt er een pleegmoeder die al 15 jaar in de pleegzorg zit. Zij vertelt vol liefde hoe zij begonnen is terwijl ze zelf nog jonge kinderen had en hoe dat voor haar en haar gezin is geweest. Het is mooi om te zien hoe ze straalt als ze vertelt over haar ervaringen en het is fijn om vragen aan haar te kunnen stellen. Tevens is zij vertrouwenspersoon bij Enver en biedt ze ondersteuning aan pleegouders die daar behoefte aan hebben.
Er staat een tweede huisbezoek op de planning maar dat is voor de volgende keer.
Meer lezen? Kijk dan op www.sjoukjenees.com.
Sjoukje Nees